برخی رسانه‌ها از بازداشت سیامک نماری مدیر برنامه‌ریزی استراتژیک کمپانی نفتی «کرسنت» در دبی توسط نیروهای سپاه پاسداران ایران خبر داده‌اند؛ فردی که از او به مرد پشت پرده «نایاک»، لابی ایران در آمریکا، نیز یاد می‌شود.
به گزارش العربیه، سایت «تقاطع» پنجشنبه ۲۲ اکتبر به نقل از «منابع موثق» خود گزارش داد که سیامک نمازی، حدود ده روز پیش با یورش نیروهای سپاه پاسداران به خانه‌اش در تهران بازداشت و به بند دو-الف زندان اوین منتقل شد.
این گزارش می‌افزاید که اطلاعات سپاه با در دست گرفتن کنترل ایمیل نمازی که یک شهروند ایرانی-آمریکایی است، تلاش کرده از طریق فرستادن فایل‌های آلوده و لینک‌های مشکوک، ایمیل‌های همکاران و دوستان او را هک کند.
هنوز دلیل دستگیری سیامک نمازی مشخص نیست؛ اما این اتفاق از دو جنبه مدیریت او در کمپانی نفتی «کرسنت» و حضور در پشت پرده فعالیت‌های «نایاک» حائز اهمیت است.
شرکت «کرسنت پترولیوم» سال ۲۰۰۱ قراردادی با شرکت ملی نفت ایران منعقد کرد که بعدها جنجالی شد. مذاکرات اولیه این قرارداد از سال ۱۹۹۷ آغاز شد و در نهایت، سال ۲۰۰۱ منجر به تفاهم مشترک شد. بر اساس مفاد این قرارداد که زمان انعقاد آن بیژن نامدار زنگنه وزیر نفت ایران بود، مقرر شده بود که از سال ۲۰۰۵ میلادی، با لوله‌کشی در خلیج، گاز میدان سلمان به امارات (مخزن مشترک با ابوظبی)، به میزان روزانه ۵۰۰ میلیون فوت مکعب به امارات صادر شود.
۳۰ ژانویه ۲۰۰۶ محمدرضا رحیمی رئیس وقت دیوان محاسبات ایران، با استدلال به‌صرفه‌نبودن این قرارداد، خواستار لغو آن شد. گروهی از سیاستمداران اصول‌گرا، این قرارداد را عهدنامه ترکمنچای نامگذاری کردند. در دولت محمود احمدی‌نژاد رئیس جمهوری پیشین ایران، دیدگاه‌های سیاستمداران به این قرارداد عوض شد و سعی بر احیای آن نمودند که بعد از رایزنی‌های انجام شده، موفق به اینکار نشدند.
اختلافات داخلی در ایران بر سر این پرونده موجب شد که شرکت ملی نفت ایران شروع به اجرای تعهدات خود در قبال طرف اماراتی نکند و سرانجام شرکت کرسنت در سال ۲۰۰۹ به دادگاه لاهه شکایت برد. دادگاه لاهه در سال ۲۰۱۳ رای داد که این قرارداد از لحاظ قانونی لازم الاجرا است و طرف ایرانی باید تعهدات خود را عملی کند. وقتی که ایران باز هم به این رای گردن ننهاد، دادگاه لاهه تصمیم به جریمه کردن ایران و پرداخت غرامت به طرف اماراتی گرفت. مبلغ این غرامت هنوز مشخص نشده است و پرونده در حال حاضر در دادگاه لاهه در جریان است.
شورای ملی ایرانیان آمریکا (نایاک National Iranian American Council (NIAC در سال‌های اخیر در بسیاری از رسانه هاى آمریکایی و حتی ایرانی به عنوان مهم‌ترین لابى جمهورى اسلامى در امریکا مطرح بوده است.
از سال ۲۰۰۸ به بعد که اوباما وارد کاخ سفید شد و وزارت خارجه‌اش به منظور سازش با نظام ایران، وارد همکاری با نایاک شد. این سازمان قدرت و نفوذ بیشتری پیدا کرد. همکاران اصلى نایاک در ایران اعضای مافیای اقتصادی نزدیک به رفسنجانی هستند. از نایاک به عنوان یکی از لابی‌های موثر در آمریکا در مسیر دستیابی به توافق هسته‌ای با ایران یاد می‌شود.
سیامک نمازی همچنین مدیرعامل سابق شرکت مشاوره «آتیه بهار» است. او این شرکت را در کنار برادر و دخترعمویش (بابک و پری نمازی)، و نیز بیژن خواجه‌پور (همسر پری نمازی)، تاسیس کرد. او به واسطه‌ی ارتباط نزدیکی که با خانواده هاشمی رفسنجانی داشت، شرکت مشاوره‌ای «آتیه بهار» را به دلال اصلی مهم‌ترین قراردادهای تجاری و به ویژه نفتی ایران با شرکت‌های خارجی در سال‌های دهه‌ی هفتاد خورشیدی تبدیل کرد.
از خانواده «نمازی» به عنوان پست پرده لابی در آمریکا برای حصول توافق اتمی میان ایران و گروه ۱+۵ یاد می‌شود.
نام نمازی‌ها کمتر در رسانه‌های آمریکا شنیده شده است، و آن‌ها هیچ تمایلی به اظهار نظر در باره آنچه در این مقاله آمده ندارند. ولی نزدیکان آن‌ها می‌گویند که نمازی‌ها از سیاست بدور هستند و بیشتر به کارهای اقتصادی و مالی علاقه دارند. نمازی‌ها در حالیکه از آزادیهای سیاسی و اقتصادی غرب استفاده می‌کنند، با دیکتاتوری دینی در ایران نیز معاملاتی دارند.
محمد باقر نمازی، بزرگ خانواده نمازی، در زمان شاه استاندار خوزستان بود. اما بعد از انقلاب تحت تعقیب قرار نگرفت، و به او اجازه داده شد تا در سال ۱۹۸۳ همراه با خانواده‌اش از ایران خارج شده و به آمریکا برود. بابک و سیامک دو پسر نمازی در آمریکا تحصیل کردند و پری نمازی، برادرزاداش نیز با بیژن خواجه‌پور ازدواج کرد.
