بیانیه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران به مناسبت اول ماه مه، روز همبستگی جهانی كارگران

بیانیه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران به مناسبت اول ماه مه، روز همبستگی جهانی كارگران

اول ماه مه را به تمامی كارگران و مزدبگیران جهان شادباش می‌گوییم و برای جنبش كارگری در سراسر جهان در مبارزه علیه استثمار، استبداد و عقب ‌ماندگی موفقیتهای بزرگ آرزو می‌كنیم.
طی سال گذشته نیروهای کار در تمامی کشورها با ادامه تعرض به سطح زندگی و معیشت خود روبرو بودند. نظام جهانی سرمایه داری هم در کانونهای اصلی و هم در مناطق پیرامونی به وحشیانه ترین شیوه ها به استثمار و غارت مردم زحمتکش ادامه داد. تهاجم بدون وقفه انحصارات امپریالیستی به سطح کار و زندگی زحمتکسان و محرومان و پایمال كردن حقوق كارگران و مزدبگیران در ضد انسانی ترین شکل ادامه پیدا کرد. هزینه های سرسام آور جنگ، نظامیگری، انباشت سلاحهای مخرب، تروریسم و بنیادگرایی بر دوش نیروهای کار بود. در حالی که سودهای سرشار نصیب انحصارات سرمایه داری شد، شاخصهای زیست و کار توده های محروم هرچه بیشتر شقوط کرد و جهانی شدن بربریت و توسعه فقر با همه ی ابعاد مخرب آن سیمای عوامفریبانه مدافعان لیبرالیسم اقتصادی جدید را نمایان کرد.

در سال گذشته نیروهای کار در تمام کشورها در مقابل این شرایط فاجعه بار به اشکال مختلف واکنش نشان دادند. در تمامی جنبشهای محرومان و ستمدیدگان جهان همچنان این سوال مطرح بود که در مقابل چنین شرایط ناعادلانه کدام آلترناتیو وجود دارد؟ گرچه کارگران و مزدبگیران پیشرو برای کسب حقوق اولیه و روزمره نیروهای کار به تلاش پیگیر خود ادامه دادند، اما همواره تاکید می کردند که سوسیالیسم با چهره انسانی، دمکراتیک و مدرن آلترناتیو شرایط فاجعه بار کنونی است. ما نیز همچنان که بارها تاکید کرده ایم، آلترناتیو جهانی سازی نو – لیبرال را نه بازگشت به عقب و نقد شرایط موجود با توسل به نظریه های ارتجاعی، ناسیونالیستی و نهیلیستی بلکه مبارزه برای تحقق سوسیالیسم در ابعاد جهانی می دانیم. از نظر ما مبارزه برای خواسته های مبرم و دمکراتیک نیروهای کار نباید موکول به تحقق سوسیالیسم شود. همچنین در کشورهایی که شرایط اقتصادی و سیاسی آن مشابه شرایط ایران است، مبارزه برای خواسته های دمکراتیک نیروهای کار و تحقق انقلاب دمکراتیک یک مرحله کامل از مبارزه برای سوسیالیسم است.

در سال گذشته شرایط زیست کارگران و مزدبگیران ایران وخامتی دوچندان و سرسام آور یافت. فقر و سیه روزی، زندگی ملیونها نیروی کار و خانواده هایشان را به فلاکت کشید. تعطیل زنجیره ای واحدهای تولیدی، اخراجهای دسته جمعی، صعود نرخ تورم و عدم پرداخت دستمزد ناچیز کارگران، شرایط زندگی زحمتکشان را روز به روز دشوار تر نمود. جمهوری اسلامی با افزایش هزینه هایی که به امنیت نظام مربوط می شود، فقر و بی خانمانی را عمومی کرده و این سیاست فاجعه بار زندگی توده های مردم را به قهقرا کشانده است. تلاش رژیم برای دستیابی به سلاح اتمی، سیاست صدور تروریسم و بنیادگرایی و حمایت بی دریغ از دیکتاتوری بشار اسد، برای مردم ایران و به ویژه برای زحمتکشان ارمغانی جز توسعه فقر و خانه خرابی نداشته است.
هزینه پیوستن رژیم به اردوی جهانی سازی نو – لیبرال و تعرض عنان گسیخته سرمایه داران به سطح زندگی و معیشت نیروهای کار، سُفره نیروهای کار را تهی تر کرده است. حداقل حقوق کارگران برای سال گذشته و سال جاری کمتر از یک سوم میزان خط فقر تعیین شده و این در حالیست که نرخ تورم روز به روز افزایش یافته و در ابتدای امسال بر طبق اعلام منابع حکومتی به 40 درصد رسیده است. کارشناسان مستقل این رقم را بالای 55 درصد ارزیابی می کنند. افزون بر صعود سرسام آور نرخ تورم و در نتیجه افزابش قیمتها، تمام پارامترها در اقتصاد کلان ایران به زیان نیروهای کار بوده است.

کاهش نرخ رشد اقتصادی، فقدان سرمایه گذاری موثر در تولید صنعتی و در حوزه های اشتغال زا، ورشکست شدن شرکتهای صنعتی، افزایش سرسام آور نقدینگی و حجم پول، افزایش نرخ تورم و….همراه با رانت خواری باندهای تشکیل دهنده هرم قدرت و گسترش اقتصاد دلالی و سوداگری زندگی نیروهای کار را به تباهی کشانده است. سیاست به اصطلاح «هدفمند کردن یارانه ها» و در حقیقت حذف یارانه ها، نقدینگی و نرخ تورم را افزایش داده است. نقدینگی به عنوان مهم‌ترین شاخص اقتصادی که بی واسطه و به طور مستقیم بر افزایش نرخ تورم تاثیر می گذارد، از حدود 60 هزار میلیارد تومان در سال 1384 به بیش از 500 هزار میلیارد تومان در پایان سال 1391 رسید. افزایش نقدینگی و واردات بی رویه کالا چنان ضربه مهلکی به اقتصاد ایران وارد کرده که با هیچ دوران دیگری در تاریخ معاصر ایران قابل مقایسه نیست.
یکشنبه شب ۲۵ فروردین، مسعود نیلی، کارشناس اقتصادی نزدیک به اصلاح طلبان حکومتی در برنامه کانال یک تلویزیون جمهوری اسلامی حقایق فاجعه باری را برملا کرد. او گفت طی سالهای ۱۳۸۵ تا ۱۳۹۰، میزان اشتغال زایی خالص سالانه ایران، تنها ۱۴ هزار و ۲۰۰ بوده است که بسیار ناچیز و در حد صفر است. این کارشناس اقتصادی اضافه نمود که رشد اقتصادی ایران در سال ۱۳۹۱ بین نیم تا صفر درصد بوده و با وجود وضعیت فعلی اقتصاد، رشد اقتصادی در سال جاری خورشیدی منفی خواهد شد.
روزنامه شرق در شماره روز سه شنبه 27 فروردین از قول همین کارشناس نوشت:«دولت در شرایطی تقریبا هیچ شغلی به ‌طور سالانه ایجاد نکرده است که حدود 700‌ میلیارد‌ دلار درآمد نفتی داشته است و باید حدود 50‌ درصد بیش از دولتهای قبل، کار آفرینی می‌کرد….. ایران از نظر نرخ تورم، رتبه اول را در جهان دارد و پس از آن، کشورهای ونزوئلا و بلاروس قرار دارند. در واقع تنها سه کشور در جهان، تورم بالای 30 درصد را تجربه می‌کنند».

کارگران و مزدبگیران ایران در مقابل این اوضاع فاجعه بار سکوت نکرده و برای نجات از گرسنگی، بیکاری، بی خانمانی، استبداد و عقب ماندگی به اشکال گوناگون مبارزه و مقاومت کردند. طرح شکایات به طور علنی و خطاب به گردانندگان رژیم، تجمع اعتراضی، اعتصاب، تحصن، بستن جاده ها، راه پیمایی و …شیوه هایی بود كه كارگران در مبارزه خود به کار بستند. نیروهای سركوبگر رژیم گرچه در مقابل اعتراضهای خُرد كارگری با احتیاط برخورد می كردند، اما در حركتهایی كه جنبش كارگری گامهایی بزرگ به جلو بر می داشت با سركوب دَد منشانه رژیم مواجه می شد.
دبیرخانه سازمان چریکهای فدایی خلق ایران بیلان برخی حرکتهای اعتراضی کارگران و مزدبگیران در سال 1391 را منتشر کرده است*. بر اساس این ترازنامه در سال گذشته 446 حرکت اعتراضی کارگری و صنفی صورت گرفته است. همچنین حرکتهای اعتراضی کارگران در سال 1391 نسبت به سال 1390 رشد چشمگیر داشته و از 350 به 446 مورد افزایش یافته است.

بر اساس بیانیه های تشکلهای مستقل کارگری و بنا به آنچه کارگران و مزدبگیران در حرکتهای اعتراضی خود اعلام کرده اند، مبرم ترین و اولیه ترین خواسته های نیروهای کار به قرار زیر است؛

*حق ایجاد تشکلهای مستقل کارگری برای نیروهای کار یدی و فکری (کارگران صنعتی، کشاورزی، معلمان، پرستاران و کارگران بخش خدمات و …).

*لغو و رفع هرگونه تبعیض بین زن و مرد در حقوق کار و در تمامی شئون سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و پذیرش کنوانسیون جهانی منع تمامی اشکال تبعیض علیه زنان.

*به رسمیت شناختن حق اعتصاب، تجمع و تظاهرات و آزای بدون حد و مرز اندیشه و بیان و رسانه ها به عنوان حقوق پایه ای نیروهای کار.

*آزادی کلیه زندانیان سیاسی به شمول فعالان کارگری.

*تأمین امنیت شغلی برای همه کارگران، لغو قراردادهای موقت و قراردادهای شرکتهای پیمانکاری و سفید امضا و پرداخت فوری دستمزدهای معوقه به طور کامل.

*به رسمیت شناختن حداکثر 8 ساعت کار در شبانه روز، دو روز تعطیل در هفته و یک ماه مرخصی سالانه با حقوق.

*تعیین حداقل دستمزد با مشارکت نمایندگان واقعی کارگران و تشکلهای مستقل کارگری، متناسب با افزایش نرخ واقعی تورم. محاسبه حداقل حقوق بر اساس تامین نیازهای زندگی شرافتمندانه و انسانی یک خانوار چهار نفره.

*توقف کامل اخراجها و بیکارسازی و ایجاد سیستم بیمه اجتماعی برای تمامی نیروهای کار.

*لغو کامل کار کودکان.

*تامین حقوق بازنشستگان برای زندگی بدون دغدغه اقتصادی.

*تعطیل رسمی و همگانی اول ماه مه و لغو هرگونه ممنوعیت و محدودیت برگزاری مراسم روز جهانی کارگرن.

سازمان چریکهای فدایی خلق ایران حمایت کامل خود را از خواسته های برحق کارگران، مزدبگیران، معلمان و پرستاران اعلام می دارد و تمامی اتحادیه ها، سندیکاها و سازمانهای جهانی کارگری و نیروهای سیاسی مترقی جهان می خواهد كه به مبارزه برحق نیروهای کار در ایر ان برای کسب حقوق اولیه شان یاری رسانند.
ما از شورای حقوق بشر سازمان ملل و از سازمان جهانی كار می خواهیم كه فشار بر جمهوی اسلامی برای به رسمیت شناختن حقوق حقه كارگران بیش از پیش افزایش دهد.

كارگران ایران می توانند و باید پیشتاز مبارزه علیه حكومت استبدادی حاكم، پیشتاز مبارزه علیه جنگ و تجاوزگری نظامی و پیشتاز مبارزه برای تحقق دموكراسی، عدالت، جدایی دین از دولت باشند. از این رو ما از تمامی كارگران، كاركنان و مزدبگیران شاغل در مراكز دولتی و خصوصی و از تمامی مدافعان آزادی و توسعه پایدار می خواهیم كه برای سرنگونی نظام ننگین ولایت فقیه متحد و متشكل شوند.

زنده باد اول ماه مه روز همبستگی بین المللی کارگران
سازمان چریكهای فدایی خلق ایران
یکشنبه 8 اردیبهشت 1392 (28 آوریل 2013)