بهارنیوز: «فاشیستی، نژادپرستانه، پر از شعار و خشونت». این‌ها تعابیری است که «محمد حسین مهدویان» در توصیف «شاهنامه فردوسی» به کار برده است. کارگردان سوگلی نهادهای امنیتی در گفتگو با رضارشیدپور تاکید دارد که «کانسپت کلی شاهنامه همین است که دارم می‌گویم». .
بنیاد فردوسی در پاسخ به «اهانت» یک کارگردان سفارشي‌ساز محافل خاص، به حکیم ابوالقاسم فردوسی در برنامه تلویزیونی «هفت» بیانیه ای منتشر کرد.
به گزارش روابط عمومی بنیاد فردوسی، در متن این بیانیه آمده است: «در سال‌هایی که خانواده‌های ایرانی به شاهنامه‌خوانی روی آورده‌اند و کودکان خود را به خوانش شاهنامه فردوسی تشویق می‌کنند و در سال‌هایی که در ایران و جهان فردوسی‌شناسی رونق گرفته است…توهین‌آمیزترین سخنان در همه تاریخ درباره شناسنامه هویتی ایرانیان، شاهنامه حکیم توس مطرح می‌شود…
از مدیران سیمای ملی باید پرسید که چگونه کارگردانی در برنامه زنده تلویزیونی اجازه می‌یابد به بزرگترین حکیم ایرانی گستاخی نماید؟ و چگونه اجازه می‌یابد، میراث شاهنامه فردوسی که برای‌مان در یونسکو بیشترین ثبت‌های جهانی را به دست آورده است با لقب‌های نژادپرستانه، شعارگونه و اثری خشونتگرا و فاشیستی بخواند؟! این حق برای دوستداران فردوسی و فردوسی‌پژوهان به ویژه بنیاد فردوسی باید وجود داشته باشد تا بتوانند در برنامه‌های زنده سیمای ملی از رازهای شاهنامه بگویند؛ ویژه آن‌که بسیاری از هنرمندان سینمای ایران از دوستداران راستین شاهنامه فردوسی هستند.
کارگردانی که به باور همه صاحب‌نظران، نه تنها شاهنامه را نخوانده بلکه فهم درستی هم از سرایش چنین کتاب سترگی ندارد و نمی‌داند چرا شاهنامه فردوسی پس از سرایش و دویست سال شاهنامه‌سوزی از سوی فرمانروایان نابخرد، هم‌چنان در میان جهانیان گران‌سنگ و گران‌مایه به یادگار مانده است و از گنجینه موزه‌ها، آکادمی‌ها، کتابخانه‌ها و دانشگاه‌های بزرگ جهان به شمار می‌رود. کاش کمی از شوق شاهنامه‌خوانی کودکان و پیشکسوتان نقال قوم‌ها و نژادهای گوناگون ایرانی هم در برخی از کسانی که با بودجه‌های کلان چند سالی است، توانسته‌اند فیلم مستند خود را به جای فیلم سینمایی عرضه کنند، وجود داشت.
حکیم فردوسی، بی‌گمان بزرگترین حماسه‌سرای جهان است؛ او حکیمی است که حکمت‌اش سرچشمه فلسفه‌های اشراقی تا صدرایی بوده است. شاهنامه فردوسی، بزرگ‌نامه ادب فارسی است که ادیبان بسیاری در ایران و جهان را شیفته خود ساخته است.امید آن‌که رسانه‌های گروهی به ویژه خبرگزاری‌ها، روزنامه‌ها و رسانه ملی از گنجینه حکمی شاهنامه فردوسی بتوانند بهره گیرند تا نظاره‌گر حضور ناآگاهان در رویدادهای ملی نباشیم. پاینده باد اندیشه‌های خردورزانه حکیم فردوسی»
