نگاهی کوتاه به فلسفه عید قربان
حمید نصیری
سه شنبه 30مرداد مصادف است با روز فرخنده عید قربان، از اعیاد بزرگ مسلمان جهان. برخلاف رسومات ارتجاعی و بخصوص نازل کردن این عید بزرگ توسط ارتجاع و دین فروشان حاکم بر ایران، عید قربان حاوی فلسفة بزرگی است.
فلسفة بزرگ فدا کردن و قربانی.همان پشتوانه و رمزی که بدون آن راه انقلاب و تکامل هموار نخواهد شد.
تکامل و پیشرفت در هر قلمرویی یک تحول انقلابی است که مستلزم فدا کاری است. فداکاری که در اوج خود به جانهای شیفته نیاز دارد.
این روزها که سالگرد آغاز قتل عام بیش از سی هزار مجاهد و مبارز می گذرانیم، بیش از پیش می توان آن را در آینه فلسفه عید قربان نگریست. بی شک اگر آن قهرمانان سر بدار نبودند و جان هایشان را فدای آزادی خلق تحت ستم ایران نمی کردند، اکنون دیکتاتوری دین فروش در چنین نقطه حضیض و سراشیب شتابان سقوط خود قرار نداشت.
پس باید دانست که این منطق بنیادین طبیعت و انسان و جامعه است. منطقی مبتنی بر فلسفة توحیدی که تمامیت هستی حقیقی، مرهون فدا و از جان گذشتگی یا به تعبیر دیگر «قربانی» است.
دست یافتن به قله شکوهمند آزادی، صلح و وحدت نیز در رویارویی با دیکتاتوری و ستمگری، راهی جز این مسیر ندارد.
تاریخ ایران و تاریخ کشورهایی که به آزادی رسیدند، آینه تمام نمای همین حقیقت انکار ناپذیر است. پدیده نو از میان نبرد با کهنگی و عقب ماندگی، ظهور می کند و متولد می شود. اتفاقا در همین مسیر است که نیروهای اصیل و انقلابی صیقل می خورند و آبدیده تر می شوند، اما مدعیان کاذب با هر نام و نشان گول زننده یی حذف و تصفیه می شوند.
ابراهیم (ع) منادی توحید و پیشتاز ضدیت با ارتجاع و دین فروشی که به حق پدر تمام رسولان لقب گرفته، بنیانگذار و پیشتاز تاریخی این فدا و ایثار است.
امروز نیز میهن خونبارمان در گیر و دار یک نبرد دوران ساز با دیکتاتوری دین فروش است که همزمان با تکیه بر جهل، خرافات، عقب ماندگی، عوامفریبی و همچنین جنایت، شقاوت و شکنجه و اعدام و زندان، حکومت می کند.
اما سوی دیگر آن، مجاهدان و مبارزانی هستند که با تکیه بر عنصر انقلابی تا رسیدن به قله آزادی مردم و مهین شان، از هیچ فداکاری و از خودگذشتگی دریغ نمی کنند. از ما هیچ خونی بر زمین نریخت، سری بر دار نرفت، پایی به تخت شکنجه بسته نشد و جگر گوشه و سردار و سمبلی فدا نشد، مگر اثری از این آثار گرفته باشد.
