با کمال تأسف مطلع شدیم که خانم مرجان (شهلا صافی ضمیر)، هنرمند محبوب و مردمی و زندانی سیاسی در رژیم آخوندی، پس از ۴دهه ایستادگی در برابر حاکمیت آخوندی و تحمل زندان و شکنجه توسط دژخیمان و همراهی و پشتیبانی از مجاهدین و مقاومت ایران، در بیمارستانی در لس‌آنجلس درگذشت و جاودانه شد.
او هنگام مرگ ۷۲ سال داشت.
اتحاد انجمنها برای ایران آزاد، سوئد، درگذشت این هنرمند را به مقاومت ایران و همه دوستداران وی تسلیت میگوید.
خانم مریم رجوی فقدان دریغ‌انگیز خانم مرجان هنرمند مردمی و متعهد میهنمان را به عموم هموطنان و دوستداران آزادی و جامعه هنری ایران و به‌ویژه به آقای فریدون ژورک تسلیت گفت و تأکید کرد راه و رسم و یاد و خاطره مرجان که تا آخر به مقاومت در برابر فاشیسم دینی و به آرمان آزادی متعهد ماند، برای همیشه زنده و جاوید خواهد بود.
بیوگرافی مرجان
«شهلا صافی ضمیر» در سال ۱۳۲۷ متولد شد. او در ۱۲ سالگی خبرنگار نوجوان مجله اطلاعات کودکان بود و گویندگی برنامه هفتگی این مجله را هم در تلویزیون انجام می‌داد.
او پس از اتمام تحصیلات متوسطه با مهدی علی‌محمدی (گوینده رادیو و دوبلور) ازدواج کرد. وی در سن ۲۱ سالگی برای نخستین بار در فیلم «دنیای پر امید» به کارگردانی احمد شیرازی بر پرده سینما ظاهر شد. او پس از جدایی از همسر خود با «فریدون ژورک» ازدواج کرد. در آن زمان چون شهلا ریاحی با نام شهلا معروف شده بود، نام هنری «مرجان» را برای خود برگزید. مرجان از هنرمندانی است که در آغاز بازیگر سینما بوده و در فیلم‌های بسیاری بازی کرده‌است. او در طول فعالیت سینمایی خود با بازیگران معروف و سرشناسی چون محمد علی فردین، ناصر ملک مطیعی، رضا بیک ایمانوردی، سعید راد، رضا فاضلی و ایرج قادری به ایفای نقش پرداخته است. در آن زمان خواننده‌هایی چون عهدیه در فیلم‌ها با وی ترانه می‌خواندند.مرجان متوجه صدای خوب خود می‌شود و با خواندن ترانه «کویر دل» که پیش‌تر خواننده ترکیه‌ای آژدا پکان آن را به زبان فرانسه و به نام viens dans ma vie اجرا کرده بود، بسیار معروف شد. با شرکت در شوهای تلویزیونی محبوبیت او بیشتر شد و پس از خواننده شدن سینما را رها کرد و در فیلمی بازی نکرد. پس از انقلاب در سال ۱۳۶۱ به علت هواداری از مجاهدین خلق دو ماه پس از دستگیری همسرش بازداشت شد.
او در مصاحبه ای که از شبکه تلویزیون “سیمای آزادی” پخش شد درباره بازداشت خود و همسرش فریدون ژورک گفته بود که از اوایل سال ۵۹ به جمع هواداران سازمان مجاهدین خلق پیوسته بودند و در همین رابطه در ۱۶ تیرماه ۱۳۶۱ در خانه شان دستگیر می‌شوند.
مرجان در همین مصاحبه گفته بود که پس از آزادیش از زندان “۱۷ سال تمام ممنوع الخروج بوده است.”
او تا سال ۱۳۶۹ در زندان اوین بود. مرجان چند سال پس از آزادی در سال ۲۰۰۶ میلادی از ایران خارج شد و در خارج از ایران در کنارسازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت به مبارزه علیه رژیم ضد زن حاکم ادامه داد.
مرجان تا قبل از مرگ از مخالفان فعال حکومت ایران بود و با همکاری نزدیک با مجاهدین خلق چند ترانه علیه جمهوری اسلامی خوانده بود از جمله ترانه “وقت براندازی شده”، “رویش”، “اوین بگو” و “رهایی” را اجرا کرده است.
او سرانجام پس از پشت سر گذاشتن یک دوره بیماری، ۱۶ خرداد ماه ۱۳۹۹ درگذشت.
