درس بزرگ و رمز پیروزی در ورود به استادیوم ورزشی

این روزها هر کس سعی میکند که از راه یافتن زنان قهرمان ایران به ورزشگاه برای خود کیسه ای بسازد و انرا به خود نسبت بدهد. از سخنگوی دولت ضد زن تا مسدولین اصلاحات و ورزش و غیره که در داخل ایران همه قدرت و امکانات حکومتی در دستشان هست حتی یک وزیر زن هم ندارند حالا مدعی حمایت از زنان شده اند.

اما اگر به راستی بخواهیم کوتاه به این پرسش پاسخ دهیم سه جواب کوتاه دارد. اول مقاومت و فشار خود زنان ایرانی و پیگیری خواسته هایشان و دوم هم فداکاری و از جان گذشتن دختر ابی “سحرخدایاری” که در سوزاندن خود برای رسیدن به حق مشروع همه زنان یک لحظه هم درنگ نکرد و در تاریخ ملت ایران این خودسوزی ماندگار و جاودان خواهد ماند. چقدر زیبا و جالب بود که زنان ایرانی این فداکاری را قدردانی کردند انجا که شعار میدادند ” دختر ابی، جای تو خالی”

نه اصلاح طلب و نه اصولگرا خواهان چنین تاثیری نبودند و نباید از خون این زن قهرمان سواستفاده کنند.

اما عامل سوم هم فشار خارجی و ایستادگی فیفا در مقابل رژیم زن ستیز اخوندی بود. براستی این بارها ثابت شده است که این رژیم، زبانی به جز زبان زور و فشار نمیفهمد. اگر فیفا نایستاده بود و قوانین خود را به اخوندهای حاکم تحمیل نکرده بود، این پیروزی بدست نمیامد.

اما درس بزرگ از این موفقیت: مقاومت و ایستادگی بر روی خواسته ها ؛فداکاری، از خودگذشتگی و پرداخت بها ؛ استفاده از ابزارهای بین المللی برای وارد کردن فشار به رژیم

پس بعد از استادیوم، پیش به سوی پیروزیهای بزرگتر.