بعد از مصاحبه دیشب وزیر اطلاعات رژیم با تلویزیون و پرده برداشتن از اینکه فخری زاده جزو نیروهای مسلح بود و ان فردی هم که اولین تدارکات را تهیه کرده بود برای ترور، جزو نیروهای مسلح بود و ما نمیتوانیم در نیروهای مسلح کار اطلاعاتی انجام بدهیم و از انها خواسته بودیم که بیایند و بنشیند و روی قضیه کار کنیم که قبل از اینکه انها نماینده ای معرفی کنند قضیه اتفاق افتاد، روزنامه سپاه پاسداران به نام تسنیم به صحنه امد و گفت:
“اقای وزیر، طرح چنین مدعاهای قابل مناقشه میان بخشی که امکان داوری و ورود به جزئیات محرمانه درباره آنها برای مخاطبان ممکن نیست و اصلاً با اصول امنیتی نمیخواند، چه نسبتی با تدبیر و دقیقاً چه فایدهای دارد؟
اگر برخی مسائل پیشپا افتاده را کنار بگذاریم، چیزی جز ضرر نیست و چه ضرری بالاتر از اینکه دعوا را از خارج به داخل منتقل کنیم؟ یعنی در زمانی که جهتگیری محکومیت به سمت خارج و دشمن اصلی است، کشاندن مناقشه به بخشهای مختلف در داخل چه سودی خواهد داشت؟ بخصوص اینکه همانطور که گفته شد، اگر بخشهای دیگر نیز بخواهند در این حوزه از خود دفاع کنند قاعدتاً باید اموری گفته شود که سرجمع منافع اینگونه مباحث کمتر از مضراتش خواهد بود.”
احتمالاً آقای وزیر تصور کرده اگر وزارت اطلاعات از هرگونه قصور و تقصیر مبرّا و برخی دیگر از ارگانها متهم شوند، سرجمع دستگاه امنیتی کشور مقتدر جلوه میکند؛ درحالی که واقعیت غیر از این تصور است. جامعه سیستم امنیتی را تفکیک نمیکند به اینکه چه نهادی چه ارگان و ساختاری در حوزه امنیت دارد، بلکه همه را یکپارچه میپندارد که سرجمع باید امنیت کشور را تامین کنند. آیا اینگونه اظهارنظر توسط آقای وزیر، احساس امنیت را ارتقا میدهد یا این تصور را تقویت میکند یا تضعیف؟ به نحوی که جامعه میبیند مسئول مهمترین نهاد امنیتی، اینچنین بیمحابا دستگاههای مختلف را برای اثبات زیرمجموعه خودش بیسروسامان نشان میدهد.”
از آقای وزیر باید پرسید آیا ماجرای ترور در سطوح بالای امنیتی کشور بررسی کامل و جمعبندی نهایی شده است که ایشان این موضعگیری را در مقابل چشم جامعه اتخاذ میکند؟”