وضعیت فاکت بار رژیم از نظر بین المللی انقدر وخیم است که تحلیل گر رژیم در فاز سرنگونی و طرد رژیم از جامعه جهانی بدنبال پیدا کردن یک راه حل است.!!!!! این عملکرد رژیم در نتیجه ۴۰سال حاکمیت تروریست و صدور انقلاب در خارج و کشتار و قتل عامها در داخل است و راه حلی برای ان در فاز سرنگونی نیست.
به نوشته ایلنا، عبدالرحمن حسنی‌فر (عضو هیأت علمی پژوهشکده‌ی تاریخ ایران) در یادداشت زیر به جایگاه رژیم در منطقه اشاره کرده و علت دشمنی‌های برخی اعراب و دنیای غرب با این کشور را مورد بررسی قرار میدهد.
پیشنهاد هنری کسینجر- استراتژیست آمریکایی- به جو بایدن رئیس‌جمهور فعلی آمریکا در مورد ادامه روش ترامپ، در قبال جمهوری اسلامی ایران باعث شد به این سوال فکر کنم دولت ایران چه نوع دولتی است که “سیاست محدودسازی و فشار همیشگی” از دید این استراتژیست، سیاست مناسبی علیه آن محسوب می‌شود؟ مگر می‌شود کسی نداند که اگر اوضاع ایران بهم بخورد اوضاع منطقه غرب آسیا نیز به شدت بهم می‌ریزد؟ چرا باید این تلقی آنقدر بزرگ باشد که اگر ایران “ثروت” و “قدرت” داشته باشد، “سیاست تهاجمی و دخالت‌گر” علیه کشورهای منطقه خواهد داشت؟
چرا به گونه‌ای با ایران رفتار می‌شود که انگار بچه ناخلفی است که رفتارهاش سرکشانه است و نباید هیچ جا به‌طور عادی به رسمیت شناخته شود؟ این در حالی است که ایران یک کشور نسبتا قوی محسوب می‌شود و ویژگی‌های متنوعی دارد که می‌تواند مبنای به رسمیت شناختن آن در عرصه بین‌الملل باشد.
در توصیف این وضعیت می‌توان گفت که ایرانِ جمهوری اسلامی در منطقه غرب آسیا و کل جهان به گونه‌ای خاص به آن نگاه می‌شود؛ کشوری که موشک دارد؛ دنبال سلاح هسته‌ای است؛ با اسرائیل دشمنی دارد و به دنبال محو آن است؛ هلال شیعی را تعقیب می‌کند یک صفویه جدید است! دنبال طرفدارانی در داخل کشورهای منطقه می‌گردد که علیه نظام مستقر آنها تحرکات سیاسی و نظامی داشته باشند؛ دنبال حمایت کردن و به قدرت رساندن شیعیان در داخل کشورهای منطقه است و غیره.
تبدیل شدن ایران به دشمن شماره یک اعراب، یک مشکل بزرگ است که اگر می‌خواهیم گرفتار معضلات ناشی از آن نشویم باید به آن فکر کنیم و ابعاد مسئله‌ای آن معلوم شود.
تبدیل شدن ایران به دشمن شماره یک اعراب، یک مشکل بزرگ است که اگر می‌خواهیم گرفتار معضلات ناشی از آن نشویم باید به آن فکر کنیم و ابعاد مسئله‌ای آن معلوم شود.
اینهم سوالات این تحلیل گر رٰژیم که عمق بدبختی و ورشکستگی رژیم را نشان میدهد.
. آیا سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نیاز به آسیب‌شناسی دارد یا خیر؟
.چگونه می‌توان در عرصه بین‌الملل به عنوان‌یک دولت نرمال از حقوق ایران و ایرانی دفاع کرد؟
.آیا حمایت از شیعیان توانسته است منافع و مصالح ایران را به عنوان یک کشور محقق کند؟
