شعر ای مادران….اثری از بانو سیمین بهبهانی در وصف قتل عام سی هزار زندانی سیاسی در سال 1367

سیمین-بهبهانیای مادران…

آتش به زندان افتاد…
ای داد از آن شب، ای داد!

ابلیس می زد فریاد:
«های ای نرون، روحت شاد!»

صد نارون، قیراندود،
از دود، پیچان میشد،

صد بید بُن، خون آلود،
از شعله ، رقصان، می زاد

دیوانه آتش افروخت
وان خیل زندانی سوخت؛

خاکستر از آنان کو
تا سوی ما آرد باد؟

سنگی نه و گوری نه،
اوراق مسطوری نه،

نام و نشان از آنان
دیگر که دارد در یاد؟

نه، نه! که آنان پاکند،
روشنگر افلاکند:

هر اختری از آنان
هر شب خبر خواهد داد. * * *

سخت است، سخت، اما من
دانم که فردا دشمن

پا تا به سر خواهد سوخت
در آتش این بیداد. * * *

ای مادران! دستادست،
شورنده، صف باید بست

تا دل بترکد از دیو،
فریاد! باهم فریاد!…

سیمین بهـبهانی، پاییز 1367