امضای سند عضویت ایران در اجلاس اخیر سران کشور‌های عضو پیمان شانگهای نه پایان عضویت بلکه شروع فرآیند طولانی عضویت ایران در این پیمان است. براساس یادداشتی که بین این پیمان با اعضا امضا می‌شود (MOO) کشور‌ها موظف هستند که ۳۴ توافقنامه و یک کنوانسیون را به تصویب برسانند. اعضای پیمان شانگهای باید «کنوانسیون مقابله با تروریسم، جدایی طلبی و افراط گرایی» را در مجالس خود تصویب کنند تا فرآیند عضویت آن‌ها تکمیل گردد. این کنوانسیون شامل تعریف خاصی از تروریسم، افراط گرایی و جدایی طلبی است و اقدامات مقابله با این “سه شر” را بر عهده اعضا قرار می‌دهد.
فریب و دروغگویی رئیسی خیلی طول نکشید و مطبوعات رژیم نوشتند که متاسفانه رئیسی در اولین اظهار نظر پس از بازگشت از اجلاس شانگهای در جمع نخبگان رژیم !!!!! گفت: “متأسفانه شاهد بودیم که بعضی‌ها وارد کردن واکسن و یا حتی پیوستن کشور به سازمان شانگهای را متوقف به قبولFATF کرده بودند و حتی در جلسات رسمی نیز بر موضع خود پافشاری می‌کردند.
وی ادامه داد در فاصله کوتاه سپری شده از دولت سیزدهم اتفاق خاصی نیفتاده که باعث افزایش واردات واکسن یا پذیرش عضویت کشورمان در سازمان شانگهای بشود، الا این که کشور‌های همسایه و دوست ما دیدند که دیگر توجه ما صرفاً به غرب نیست و ارتباط با همسایگان و کشور‌های منطقه اولویت سیاست خارجی ایران شده است”
به نوشته انتخاب، در قبل گفته میشد که چرا ما باید وارد کنوانسیون‌های بین المللی درمورد تروریسم شویم که تعریف خاص خود از پدیده تروریسم را دارند. حال اگر ما آن را تصویب نکنیم، عضویت رژیم ایران در سازمان همکاری شانگهای، نهایی نمی‌گردد.
اما نکته مهمتر درمورد رابطه سازمان همکاری شانگهای با FATF در وضعیت این نهاد است. “سازمان همکاری شانگهای (SCO) ” یکی از نهاد‌های بین المللی است که به عضویت FATF در آمده است. عضویت این سازمان، مانند اکثر سازمان‌های بین المللی در این نهاد، به صورت “عضویت ناظر” است. این بدان معناست که این سازمان، به تمامی تعهدات و توصیه‌های FATF عمل می‌کند و نماینده این سازمان در تمام جلسات FATF شرکت خواهد کرد لکن حق رای ندارد. بر این اساس، سازمان همکاری شانگهای باید تمام دستور العملها، توصیه‌ها و کنوانسیون‌های مربوط به FATF را اجرایی کند.
در همین راستا، اعضا نیز باید به تعهدات سازمان متبوع خود عمل کنند. در چنین شرایطی چنانچه یکی از کشور‌های عضو آن سازمان در لیست سیاه قرار گرفته یا استاندارد‌های نهاد FATF را انجام نداده باشد، وضعیت عضویت آن سازمان نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت چرا که آن کشور به صورت غیر مستقیم به عنوان عضو ناظر این نهاد حضور خواهد داشت. چنانچه پس از نهایی شدن فرآیند عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای، همچنان در لیست سیاه FATF باشیم، عضویت سازمان شانگهای در این نهاد هم دچار مشکل خواهد شد.
از طرف دیگر، جهانشمول شدن استاندارد‌های FATF باعث شده که کشور‌های مختلف دنیا، مراودات بانکی و مالی خود را با کشور‌های دیگر، براساس الزامات این نهاد، تنظیم خواهند کرد. ساده انگارانه است که تصور شود بدون حل مشکل FATF می‌توان از ظرفیت اقتصادی پیمان شانگهای استفاده کرد.
مضافا اینکه خود اعضای این پیمان نیز درصدد بکارگیری استاندارد‌های FATF در روابط بین اعضا هستند. در همین اجلاس اخیر در تاجیسکتان، کشور هند پیشنهاد داده است که یکی از شرایط همکاری کشور‌های عضو، پذیرش الزامات FATF باشد. گرچه این کشور به منظور تحت فشار قراردادن پاکستان، چنین پیشنهادی را مطرح کرده لکن چنانچه این پیشنهاد عملی گردد و ایران همچنان در لیست سیاه FATF باقی بماند، وضعیت عضویت ایران نیز نامشخص خواهد شد.
انتخاب ادامه میدهددر پایان می‌توان گفت، سازوکار‌های بین المللی، به صورت جزیره‌ای عمل نمی‌کنند. اینگونه نیست که در یک سازمان بین المللی عضو باشید، الزامات مبارزه با پولشویی را رعایت نکنید، اما بقیه اعضا همچنان با شما در تعامل باشند. اهمیت عضویت در سازمان‌های بین المللی، ایجاد موقعیت‌های تعامل اقتصادی با دیگر کشورهاست؛ لذا مادامیکه موانع تبادل اقتصادی بین کشور‌ها وجود داشته باشد، عضویت به تنهایی ارزشی ندارد. عضویت در سازمان همکاری شانگهای به تنهایی نمی‌تواند شرایط تجارت بیشتر را فراهم کند چه اینکه کشوری، چون ایران که در تحریم و لیست سیاه FATF قرار دارد موانع مضاعفی را پیش رو دارد.
