فارس: تمام خیانت‌های پاریس به تهران در یک نگاه

خبرگزاری فارس: در اواخر دهه هشتاد و اوایل دهه نود میلادی گسترش روابط ایران و فرانسه به مرحله‌ای رسید که فرانسوا میتران آماده سفر به تهران بود، اما کشته شدن بختیار آخرین نخست وزیر رژیم پهلوی در پاریس و سیل اتهامات به ایران گسترش روابط تهران و پاریس را عملا متوقف کرد.

*حمایت فرانسه از منافقین

شاید مهم ترین چالش در روابط دو کشور حضور منافقین در کشور فرانسه بوده است. رفتار فرانسوی ها در این حوزه به جای این که بر اساس اصول ثابتی استوار باشد بنا به شرایط و بر اساس ملزومات ارتباط با ایران تغییر می کند.

در سال 1981 بنی صدر به همراه رجوی رهبر مجاهدین  با یک هواپیمای بویینگ 747 از ایران به پاریس فرار کرد. پاریس به عنوان قرارگاه اصلی مجاهدین  نقش پشتیبان را از نیروهای این گروهک در عراق ایفا می کرد.

در اواخر جنگ و آغاز عملیات گسترده مجاهدین  علیه ایران بسیاری از پیاده نظام مجاهدین  از پاریس جذب شده بودند.

فرانسوی‌ها در اواخر دهه 80 میلادی با بهبود روابط خود با ایران فعالیت مجاهدین را در کشور خود محدود کردند و حتی تعدادی از آنان را نیز به کشور گابن تبعید کردند.

مسعود رجوی، سرکرده مجاهدین  نیز از فرانسه خارج شد و برای اداره اشرف راهی عراق شد. در دهه 90 نیز همراه با به قدرت رسیدن اصلاح طلبان با ایران و امضای چندین قرارداد نفتی نام گروهک مجاهدین به صورت رسمی وارد فهرست گروهک های تروریستی شد.

در سال 2003 و در جریان عملیاتی موسوم به” تئو” صدها نفر از اعضای گروهک مجاهدین در پایگاهی در حومه پاریس دستگیر شدند. این عملیات منجر به بازگشایی پرونده مهمی در دستگاه قضایی فرانسه شد که عناوین اتهامی مختلفی همچون پولشویی و همچنین حمایت از تروریسم را در برگرفت.

با این حال با سرد شدن روابط دو طرف در پی تشدید بحران در پی برنامه هسته ای ایران و همچنین فتنه سال 88 رفتار فرانسوی ها با گروهک مجاهدین نرم‌تر شد. در پی حکم دادگاه عالی اتحادیه اروپا نام مجاهدین از لیست سیاه گروه‌های تروریستی خارج شد و این گروه فعالیت گسترده تر خود را در فرانسه در پیش گرفت.

اتفاقات سال 88 فرصتی طلایی بود تا این گروه تبلیغات گسترده خود را بر اساس این که یک گروه تروریستی نیست، آغاز کند. حمایت گسترده عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی از این گروهک و سکوت فرانسوی‌ها نسبت به این اقدام سبب شد تا مقامات سابق آمریکایی و اروپایی با مبالغ کلان برای حضور در همایش های این گروه جذب شوند.

نکته جالب اینجاست که وزارت خزانه داری آمریکا نیز در سال 2013 تحقیقات همه جانبه ای برای مبالغ پرداختی به مقامات سابق آمریکایی از سوی مجاهدین آغاز کرد.

بر اساس این تحقیقات میزان پرداختی گروهک مجاهدین نسبت به سایر پرداختی ها 5 برابر میزان معمول است. این در حالی است که روشن نیست منابع درآمدی این گروه از کجا ناشی شده است؟

با تمام این شبهات و تحقیقات رسمی گروهک مجاهدین همچنان در فرانسه با آزادی کامل در حال تبلیغات است و صد البته توانسته نظر برخی از نومحافظه کاران سرسخت را به خود جلب کند.

*زمان تجدید نظر در رابطه با فرانسه نرسیده است؟

در خصوص برجام نیز شاید نیاز به سخنان اضافه نباشد. نقش مخرب فرانسه برای امتیاز گیری از ایران چه در مذاکرات ژنو چه در مذاکرات مرتبط با امضای نهایی برجام کاملا شناخته شده بود.

موضع فرانسه گاهی وقت ها حتی از آمریکایی ها تندتر بوده است. شاید قاطع ترین شاهد نمونه اظهارات یووال اشتناییتز بود که اخیرا در مرکز مطالعات امور مردمی و سیاسی اورشلیم بیان شد.

وی درباره کمک های برخی کشورهای اروپایی از جمله فرانسوی ها گفت: برخی از خواسته‌های ما با مذاکره‌کنندگان آمریکایی پیش نمی‌رفت و من به لورن فابیوس، وزیر خارجه وقت فرانسه، تلفن کردم و خواسته‌ها را مطرح کردم و او نیز در برهه حساسی از مذاکرات آن را عنوان کرد و بعد از مدتی تهران ناچار به قبول آنها شد.

نکته اصلی اینجاست که با وجود تمام این موارد آیا زمان این نرسیده که تجدید نظر قاطعی در این باره صورت بگیرد.