خبرنگار سیمای رژیم آخوندی در خیابان بسراغ مردم می رود تا از آنها بپرسد که «نرمش قهرمانانه» یعنی چه؟
نفر اول: نرمش قهرمانانه یعنی آنقدر نرمش بکنی تا قهرمان شوی!.
نفر دوم: نرمش قهرمانانه یعنی اینکه قهرمان باید نرمش کند!.
نفر سوم: والله من هر چه فکر می کنم عقلم به جایی قد نمی ده. گمون می کنم بیست و چهار سال پیش اسمش بود «جام زهر» لامصب!.
نفر چهارم: یعنی جام زهر رو با قدری «نرمش قهرمانانه» سر بکش!.
نفر پنجم: والله امام بدون «نرمش قهرمانانه» جام زهر رو سرکشید, هر چه هم دارو بهش خوروندند افاقه کرد و خلاصه عمرشو بخشید به شما. حالا نایبشون با اون تجربه ای که از امام داره، گفتند که «نرمش قهرمانانه» کنند که مبادا با خوردن جام زهر یه مرتبه پس بیفتند.
نفر پنجم: والله این غربی ها هر چی خواستند پکیج مکیج بما بدند، قبول نکردیم حالا بعد از تحریمها می خواند شیاف بما اماله کنند، حالا می گیم بگذارید قدری محل اماله رو نرمش کنیم تا بتونیم قهرمانانه اونو تحملش کنیم!.
نفر ششم: والله از این غربی جماعت هر چی بگی یر می یاد. خوب عظما هم گفت حالا که می خوید بما زور چپون کنید، بذارید قدری «نرمش قهرمانانه» بکنیم تا زیادی بهمون فشار نیاد!. خوب بنده خدا حق داره. سنش بالاست. زور چپون هم لامصب فشار داره، درد داره. باید با «نرمش قهرمانانه» آماده بشی وگرنه پس میفتی. بعد هم بیا و درستش کن!!. راستی بینم تا حالا شیاف بهتون اماله کردن تا بدونی چقدر درد داره؟….
خبرنگار دید هر چه پیشتر برود ممکن است کار به اماله کردن شیاف به خودش برسد که تحمل آن بدون «نرمش قهرمانانه» ممکن نیست لذا تا کار به جای باریک نکشیده، دم و دستگاهش را جمع کرد و برگشت به محل کارش و رو به رئیسش گفت: والله ما ترسیدم جلوتر بریم. کار داشت به جاهای باریک می کشید. دروغ چرا آقا، تا قبر آ آ آ…
علیرضا یعقوبی
