وبلاگ نُتَک – فیسبوک «صهیونیستی»، «جاسوس»، «برانداز» و «دشمن نظام جمهوری اسلامی»!

facebookوقتی حکومتی پایه اجتماعی و مردمی خود را از دست می دهد همه چیز و همه کس به صورت دشمن برای او جلوه می کند و هر روز در هراس از ساقط شدن مجبور است دایره این دشمنان را گسترده و گسترده تر کند.

یک روز به ماهواره ها حمله می کند و با تانک در خیابانها به جنگ بشقابهای ماهواره می رود، یک روز به سراغ نشریات و روزنامه های منتقد خیز بر می دارد، یک روز به بهاییان حمله ور می شود، یک روز به حسینیه های دراویش یورش می برد، یک روز نوع پوشش زنان را توطئه خارجی به حساب می آورد و یک روز به جان اینترنت می افتد.

اینها همه از نشانه های زوال حکومتی است که هر روز بیشتر از روز پیش در نزد ایرانیان منفور می شود. در همین ارتباط به جملاتی فکاهی که عمق درماندگی حکومت قرون وسطایی و شدت و سرعت  زوال حکومت آخوندها را به نمایش می گذارد نگاهی بیاندازیم:

عبدالصمد خرم‌آبادی فیسبوک را سایتی «صهیونیستی» و «جاسوسی» دانست که «ابزار تقویت فتنه‌گران در سال ۸۸» بوده و «دشمن نظام جمهوری اسلامی » است.

دبیر کارگروه تعیین مصادیق محتوای مجرمانه و مشاور قضایی دادستان کل جمهوری اسلامی در گفت‌وگو با خبرگزاری حکومتی فارس گفت: «یکی از مشکلات فیس‌بوک این است که ابزار تقویت فتنه‌گران در سال ۸۸بوده و دشمن نظام جمهوری اسلامی ایران است

خرم آبادی افزود :«فیسبوک یک سایت جاسوسی است که برای جمع‌آوری و تحلیل و بهره برداری از اطلاعات مردم کشورهای مختلف جهان طراحی شده است. این سایت تحت کنترل سرویس‌های جاسوسی آمریکا و نظام کثیف صهیونیستی است. بنابراین هر چه اعضای ایرانی فیس‌بوک بیشتر باشد به لحاظ نظارت این سایت بر رفتار کاربران و پردازش و تحلیل و بهره برداری از اطلاعات آنها، اشراف اطلاعاتی سرویس‌های جاسوسی رژیم صهیونیستی و آمریکا بر کشور ما بیشتر خواهد شد

حال جای این پرسش مطرح است که اگر حکومتی پایه مردمی و اجتماعی داشته باشد و از مشروعیت بر خوردار باشد و خواست حقیقی مردم یک کشور را نمایندگی کند چرا باید از یک شبکه اجتماعی با حدود نزدیک به یک میلیارد کاربر در سراسر دنیا چنین آشفته و پریشان شود؟ آیا رفتار و خواست های مردم یک کشور امری سری و پنهان است که باید از چشم همه به دور باشد؟

جمهوری اسلامی یک حکومت قرون وسطایی است که مدتهاست تاریخ مصرف آن به اتمام رسیده است. آری، رفتارها و خواستهای مردم یک کشور آنگاه امری سری می شود و باید از چشم جهانیان پنهان بماند که در تضاد و تقابل کامل با خواستهای حکومتی نامشروع و سرکوبگر قرار گیرد.