فرارو: کرباسچی اعتقاد دارد که جامعه درگیر نوعی ناامیدی است که نه در طول یک روز و یک شب بلکه در طول چهل سال ایجاد شده است. او همه را در این ناامیدی موثر می‌داند و می‌گوید: تغییر نسلی در جامعه را شوخی گرفته ایم.
دوره مسئولیت ما در دهه‌های سوم و چهارم عمر ما بود، اما الان قبول نداریم کسانی که در دهه‌های سوم و چهارم عمر‌شان هستند کارآیی دارند.
وی در انتقاد از نجفی می‌گوید: «الان روح خود مصدق راضی است که برای نامگذاری خیابانی به اسم او اینقدر وقت صرف کنیم؟» .
اما یاس در جامعه تدریجا به وجود می‌آید و امید هم با یک تظاهرات امید و کنفرانس امید به وجود نمی‌آید. ممکن است . اگر بخواهیم خوب نگاه کنیم، جمهوری اسلامی با وعده‌های بسیار بلند و خوب روی کار آمد. مردم هم در مقاطع مختلفی به تحقق این وعده‌ها امیدوار بودند. اما بسیاری از این وعده‌ها در طول این ۴۰ سال تحقق پیدا نکرد.
جامعه مدام در طول ۴۰ سال اینگونه شنید که موقعیت حساس است؛ یک دوره، دوره جنگ، است بنابراین چیزی نگویید، بعد از جنگ دوره بازسازی است، دوره بعدی اصلاحات است، پس از اصلاحات دوره تغییر و تحول است و ………….. جمعیت از ۳۰ میلیون نفر به ۸۰ میلیون نفر افزایش پیدا کرده است. بالطبع می‌بینیم که آب، خاک، هوا، پول، نفت و گاز را کم می‌آوریم. چون همه این‌ها باید بین این جمعیت تقسیم شود. من معتقدم این یاس اجتماعی به تدریج شکل گرفته و زحمت زیادی هم برای برطرف کردن این یاس در جامعه نیاز است.
