کنوانسیون پالرمو (کنوانسیون مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملی)

نمایندگان مجلس شورای اسلامی در نشست علنی روز چهارشنبه هفته گذشته لایحه الحاق دولت جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون سازمان ملل متحد برای مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملی (پیمان پالرمو) را با 132 رأی موافق،‌80 رأی مخالف و 10 رأی ممتنع تصویب کردند.
گفتنی است نمایندگان برای پیوستن به این کنوانسیون 5 شرط را تعیین کرده‌اند که عملی بودن آنها محل تردید است.
در ظاهر امر، هدف کنوانسیون پالرمو (کنوانسیون مبارزه با جرائم سازمان‌یافته فراملی) قطع پشتوانه و منابع مالی گروه‌های تروریستی است ولی نکته مهم اینجاست که تعریف ما و غرب از تروریسم و گروه‌های تروریستی، متفاوت و حتی متضاد است.
مدیریت کنوانسیون پالرمو در اختیار آمریکا و هم پیمانان این کشور است. بر همین اساس سپاه قدس، حزب‌الله لبنان، حشدالشعبی عراق، انصارالله یمن، حماس، جهاد اسلامی و تمامی نیروهای مقاومت که برای کسب آزادی و استقلال کشورشان با حاکمان و گروهک‌های تروریستی نیابتی و دست‌نشانده آمریکا مبارزه می‌کنند، تروریست نامیده می‌شوند و جمهوری اسلامی ایران با الحاق به کنوانسیون پالرمو موظف خواهد بود که نه فقط از حمایت نیروهای مقاومت دست بکشد، بلکه مطابق مفاد این کنوانسیون باید بودجه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروی قدس را نیز قطع کرده و تمامی حساب‌های بانکی آنها را مسدود کند! و این اقدام که «خودتحریمی» ترجمان دیگر آن است باید تحت نظارت بازرسان کنوانسیون صورت پذیرد تا از انجام آن اطمینان کامل حاصل کنند!
همانطور که‌اشاره شد، نمایندگان برای پیوستن به این کنوانسیون 5 شرط را تعیین کرده‌اند. اما نکته قابل تأمل اینجاست که بر اساس ماده 19 کنوانسیون 1969 وین که به قانون اساسی حقوق معاهدات شهرت دارد «حق تحفظ یا شرط» در یک معاهده بین‌المللی فقط هنگامی قابل پذیرش است که با موضوع و هدف معاهده ناسازگار نباشد. موضوع کنوانسیون پالرمو قطع منابع مالی و مراکز پشتیبان گروه‌های تروریستی است. بنابراین وقتی شرط ما آن است که تعریف کنوانسیون درباره تروریسم و مصداق گروه‌های تروریستی را نمی‌پذیریم، این شرط، به زعم آنان با موضوع کنوانسیون مغایرت دارد.
پیوستن مشروط، علت رای اکثریت
حمیدرضا فولادگر نماینده مردم اصفهان در مجلس در مصاحبه با خبرنگار کیهان گفت:«تعیین شرط از سوی مجلس برای حضور ایران در پیمان پالرمو باعث شد تا اکثریت نمایندگان به این طرح رای بدهند».
فولادگر افزود:«ما با این طرح مخالف بودیم زیرا ما وارد یک پیمانی می‌شویم که نه تنها شرایط ما را نمی‌پذیرند،بلکه ما باید به شرایط آنها تن دهیم».
وی در ادامه گفت: «چطور ممکن است که در یک نظام حقوقی که دشمنان ایران آن را تدوین کرده‌اند، در موضوعی به نام تروریسم که تعریف ایران و غرب کاملا با یکدیگر متضاد است، آنها شروط ایران را بپذیرند؟!».