اگر تا همین چند سال پیش، محور و علت بروز نا آرامی در نقاط مختلف کشور، مسائل سیاسی و بعضاً نظامی بود، این بار موضوعات اجتماعی فراوانی وجود دارد که به بحران‌های گسترده بدل شده و خسارات سنگینی را متوجه امنیت کشور کرده است.
بحران آب، اشتغال جوانان، اعتیاد، فقر، تعویق در پرداخت حقوق و مزایای کارکنان، مشکلات زیست محیطی، افزایش هزینه‌های زندگی، افزایش مشکلات اقتصادی، تصمیم گیری‌های اشتباه مدیران سیاسی و… از جمله دلایلی است که در ماه‌های گذشته به بروز نا آرامی‌های اجتماعی در نقاط مختلف کشور دامن زده است.
نا آرامی‌های اخیر خوزستان که با محوریت بروز مشکل در تأمین آب شرب پیش آمد، اعتراضات گسترده کشاورزان شرق اصفهان، بروز اعتراضات شدید در شهر کازرون، اعتراض صنف کامیون داران، تجمع اعتراضی مالباختگان مؤسسات مالی و… را باید از جمله این نا آرامی‌های اجتماعی دانست.
گسترش و فراگیری فقر، بیکاری، حاشیه نشینی، شکاف مرکز پیرامون و ده‌ها معضل دیگر از انواع بحران‌های اجتماعی به شمار می‌روند. این بحران‌ها عمدتاً برآیند ناکارآمدی ساختارها، افت مشروعیت نظام‌های سیاسی، شکاف میان خواستهها با توانمندیها، ناهماهنگی و ناهمسویی نخبگان در اداره کشور طی یک بازه زمانی طولانی مدت است که گاه یکباره سر بر می‌آورند.
از این رو، بحران اجتماعی محصول ناکارآیی ساختار‌هایی است که از تأمین مطالبات جامعه ناتوان نشان داده اند و این ناتوانی هر روز گستردگی بیشتری می‌یابد و جامعه نسبت به آن‌ها به شدت احساس ناامنی و بی آیندگی می‌کند.
کاویانی استاد دانشگاه تأکید کرد: از دیگر سو، شعار‌های دی ماه نشان داد مردم به جریان‌های سیاسی موجود اعتمادی ندارند، زیرا احساس می‌کنند آن‌ها در تأمین مطالباتشان ناتوان و دچار فساد هستند. به نظرم در سیر تحول مردم سالاری در ایران اتفاق خوبی نسیت و نوعی عقب گرد و افت مطالبه به حساب می‌آید و نشان می‌دهد جامعه غم بقا دارد تا تعالی. چنین جامعه‌ای نمی‌تواند به پیشرفت، توسعه و رفاه بیاندیشد.
اوی گفت: بر اساس برآورد‌های موجود، نزدیک به ۳۵۰ شهر کشور امسال تنش آبی خواهند داشت که قطعا مسأله آب این توانایی را دارد که حلقه وصل انواع نارضایتی‌ها قرار بگیرد و گسترده شود. تابناک
