نیمدانم میشود این مطالب و گزارش ها را خواند و طاقت اورد و زندگی کرد و یا بدنبال سرنگونی این رژیم نبود. چیزی به نام انسان و انسانیت در این رژیم ارزش ندارد هر چه هست ریا کاری و جنایت و ظلم است باید با چنگ و ناخن و دندان هم که شده این رژیم را سرنگون کرد.
نایب رئیس‌شورای بخش ایرندگان از توابع شهرستان خاش در سیستان و بلوچستان روایت تلخی از زندگی اهالی روستاهای این منطقه دارد؛ از فقر و تحصیل کودکان در مدارس خشتی و کپری گرفته تا نبود آب و امکانات بهداشتی همه و همه سیمای فقر و تنگدستی مردمانی را حکایت می‌کند که جدالی نابرابر با کمبودهای زندگی دارند.
به گزارش ایلنا، عمر محمود زهی میگوید: در این بخش بیشتر روستاهایی که در دامنه کوه “بیرک” واقع شده‌اند متاسفانه فاقد فضاهای آموزشی استاندارد هستند. در همجواری روستای “گواتامک” حدودا 10-12 روستای دیگر وجود دارد که در شرایط آموزشی حادتری قرار دارند. متاسفانه دانش آموزان این مناطق در مدارس خشتی و گلی، سنگی و گلی، کپر و کانکس مشغول به تحصیل هستند.
محمودزهی افزود: برخی از فضاهای آموزشی غیر استاندارد در منطقه بسیار فرسوده اند و زمان ساخت شان به بیش از 40 سال پیش باز می گردد که با گذشت این همه سال کوچکترین تعمیرات و مرمتی در این مدارس انجام نشده ،یکی از آنها مدرسه شبانه روزی دخترانه در ایرندگان است.
نایب رئیس شورای بخش ایرندگان عنوان کرد: متاسفانه در یکی از روستاهای ایرندگان 25 دانش آموز داخل یک خیمه مشغول به تحصیل اند. آن هم چادری که از جمعیت هلال احمر برای این دانش آموزان گرفته ایم. اهالی این روستاها بسیار فقیرند و از شرایط اقتصادی مناسبی برخوردار نیستند. هرخانواری داخل یک اتاق ، گلی و کپری زندگی می کنند. در واقع آنجا خانه ای هم نیست که از روستاییان درخواست کنیم برای کلاس درس در اختیار دانش آموزان قرار دهند.
محمودزهی گفت: بسیاری از دانش آموزان و بخصوص دختران روستایی منطقه ترک تحصیل کرده‌اند برخی از والدین به دختران خود اجازه رفتن به مدارس شبانه روزی را در بخش مرکزی نمی دهند و آنها را وادار به ازدواج می کنند .بسیاری از ازدواج ها هم مشکلات خودش را دارد.
وی ادامه گفت: “بیشتر اهالی این روستاها بجز دریافت یارانه هیچ گونه منبع درآمدی ندارند و از گذشته های دور اجدادشان در دامنه کوه “بیرک” به دامداری مشغول بودند. هم اکنون برخی از این اهالی به تعداد انگشت شماری دام دارند. بیشترشان یا با یارانه زندگی می کنند و یا به عنوان کارگر فصلی به کرمان و رفسنجان برای پسته چینی می روند.”
وی عنوان کرد: “از جمله مشکلات اهالی منطقه نبود آب شرب است.در سال های گذشته خود عشایر ساکن در منطقه از طریق چشمه ای در کوهستان با یک شاخه لوله آب را به منطقه منتقل کردند که آن لوله هم بخاطر بارندگی های شدید و جاری شدن سیلاب می شکند و ماه ها طول می کشد تا دوباره تعمیر شود که در آن مدت هم مردم از داشتن آب شرب بی بهره اند.”
مسئول نمایندگی آموزش و پرورش ایرندگان ادامه داد:” روستاهای منطقه هیچ گونه دسترسی به خانه بهداشت ندارند و از آنجایی که فاقد هرگونه وسیله نقلیه هستند باید منتظر بمانند که از شهر خودرویی به این مسیر بیاید که فرد بیمار را به یک مرکز درمانی برساند به یاد دارم که زنی به دلیل دیر رسیدن به مراکز درمانی در محل سکونتش و پیش چشم عزیزانش جان باخت.”
محمود زهی در پایان افزود: تعدادی روستا فاقد برق هستند و 95 درصد تیرهای برق فرسوده هستند. بسیاری از روستاها ترانس برق شان مشکل دارد و جوابگوی نیاز برق مورد نیاز اهالی نیست. این مناطق نیاز به توسعه شبکه برق دارد و شوراها و دهیاران تا کنون گزارش های متعددی در این زمینه داد‌ه اند اما کو گوش شنوا.
