به فاصله چندسال از انتشار اخباری که حکایت از واگذاری مجوز صید ترال به چینیها در آبهای جنوبی کشورمان داشت و همواره تکذیب میشد، بالاخره مشخص شد که تکذیبهای مسئولان غیرواقعی بوده است؛ واقعیتی عجیب که موجب بروز ابهامات فراوانی میشود.
نخستین بار سال ۹۴ بود که اخباری در خصوص حضور کشتیهای صیادی چینی در آبهای جنوبی کشورمان منتشر شد.
اعتراض صیادان کشورمان روز به روز پررنگتر میشد. اعتراضی که البته چندان وسعت نمییافت چراکه صیادان معترض مدعی بودند ممکن است به قیمت ابطال مجوز صیادی شان برای همیشه منجر شود.
در نشست خبری معاون بندری و مناطق ویژه اقتصادی سازمان بنادر کشور؛ محمدعلی حسنزاده آب پاکی را روی دست همگان ریخت و از واگذاری مجوز به صیادان چینی برای طولانی مدت خبر بدهد.
او در این باره گفت: «چینیها قراردادی در قالب اجاره بلندمدت با شیلات دارند و از فناوری صید ماهی در عمق ۲۰۰ متری برخوردارند که این فناوری در میان شناورهای صیادی ایران وجود ندارد.» پاسخی کوتاه که نشان میدهد همه آنچه در این سالها شایعه خوانده میشده، واقعیت داشته و دارد و همه آنچه تکذیب مسئولان بوده، کذب بوده و بی اساس!
حقیقتی که مدتها وارونه جلوه داده میشد و حالا نه تنها مهر تایید خورده، که تلاش شده چرایی واگذاری آن به چینیها هم با فرار به جلو، توضیح داده شده و لاپوشانی شود؛ اینکه چینیها فناوری صید در عمق ۲۰۰ متری را دارند و ما نه. انگار نه انگار که این توضیح تنها «عذر بدتر از گناه» برای واگذاری غیرشفاف صیادی در اعماق آبهای جنوبی کشورمان به بیگانگان است.
اینکه این واگذاری بر اساس کدام مستندات و با طی شدن چه فرایندهای قانونی صورت گرفته؟، چرا بلند مدت واگذار شده و منظور از بلند مدت، چند سال است؟، مبلغ دریافتی به ازای آن به چه میزان است و صرف چه شده؟، سهم و نفع صیادان وطنی و ایرانیان از این واگذاری چیست و علاوه بر اینها، آیا آسیبهای ناشی از آن مدنظر قرار گرفته یا خیر؟
نسل کشی عجیبی که گاه آمار و اطلاعات دردناکی در خصوصش منتشر میشود، از جمله اظهار نظر یکی از اعضای شورای شهر بندرعباس که در توصیف بازرسی صورت گرفته از یکی از این کشتیهای چینی گفته: «عضو شورای شهر بندرعباس: «چینی برای دیده نشدن از عرشه فرار کردند و زمانی که فرماندار وارد انبار کشتی شد، بیشتر از آنکه فانوس ماهی صید شده باشد، برخی از ماهیهای که فصل صید آنها نبوده، در انبار آنها موجود بوده است… مجوز نزدیک به ۲،۵ تن بال کوسه برای صادرات گرفته شده است؛ شما ببینید که چه میزان کوسه باید صید شود که ۲ تن باله کوسه از آن جدا شود؟!»
وضعیتی دردناک که اگر بگوییم تاراج منابع ذی قیمت آبهای جنوبی کشورمان، به قیمت از بین رفتن اکوسیستم این مناطق، بیکار کردن صیادان ایرانی و… است، سخنی به اغراق نگفتهایم. تاراجی که لازم است مسئولان در خصوص آن توضیحات جامعی ارائه دهند تا اگر مشخص شد صدمات وارد آمده و در حال ورود جبران ناپذیرند، به کار صیادان چینی پایان داده شود. صیادانی که مدتی است به مدد مسئولان پنهان کار کشورمان، با پرچم ایران به صید ترال و نابوسازی مشغولند! تابناک