ایران به توافقی با عراق برای تسویه طلب برق و گاز خود از این کشور دست یافته که نه تنها مشکلی را حل نمیکند بلکه مخاطرات زیادی را برای تعاملات فی ما بین دو کشور به دنبال خواهد آورد.
موضوع مطالبات ناشی از صادرات برق و گاز ایران به عراق، مدتها است که بخشی از مذاکرات مقامات دو کشور را به خود اختصاص داده است.
با مذاکرات متعدد صورت گرفته میان دو کشور و آنگونه که توافقات نهایی شده خبر میدهد، اکنون مسیری باز شده تا در قالب یک قرارداد مشخص، پول حاصل از قراردادهای دولتی برق و گاز، در حسابی نزد بانک تجارت عراق واریز شده و در مقابل، ایران فقط بتواند معادل دیناری این رقم، اقلام بشردوستانی از عراق خریداری کند.
مروری بر پرونده تجارت خارجی ایران و عراق نشانگر آن است که ایران در بسیاری از اقلام از جمله کالاهای اساسی و دارو که به اصطلاح، اقلام بشردوستانه به شمار میروند، خود صادرکننده به عراق بوده و اقلامی که بخش عمدهای از صادرات غیرنفتی کشور را ظرف ماههای گذشته به خود اختصاص داده، اتفاقا صادرات به کشور عراق بوده است که جزئیات آن، متمرکز بر کالاهای مصرفی مورد نیاز مردم است؛ ضمن اینکه عراق نه تنها صنعتی برای تولید این کالاها ندارد، بلکه به هر حال بخش عمده واردات خود را هم از ایران انجام میدهد.
رئیس کل بانک مرکزی، آن روزها و درست بعد از نهایی شدن این توافق، با اشاره به اینکه روابط پولی و بانکی ایران و عراق در قالب یورو و دینار خواهد بود، از رفع موانع پرداخت بدهیهای طرف عراقی که مربوط به واردات برق و گاز از ایران است، خبر داد؛ اما آن زمان، هیچ اطلاعاتی از این توافق، منتشر نشد و حال پس از گذشت ماهها، خبرهای بیشتری از جزئیات این توافق منتشر شده که نگرانیهای زیادی را به همراه آورده است. مهر