محمد درویش کنشگر محیط زیست و پژوهشگر رژیم میگوید: میزان( سرب) در پیازهای که در جنوب تهران کاشته میشود بیش از ۸ برابر استاندارد جهانی است و عملا اعلام کردن ما نمیتوانیم این آمارها را اعلام کنیم و همان زمان من بخشی از آن مطالب را منتشر کردم با من برخورد شد که چرا شما امارهای محرمانه را منتشر میکنید در صورتی که سوال اصلی این است که چرا مواد غذایی الوده در اختیار مردم قرار میگیرد .
وی ادامه میدهد: استفاده سموم، کودها و افت کش ها در محصولات کشاورزی در ایران بیشتر از حد استاندارد است سالهاست سمومی که سازمان بهداشت جهانی استفاده آنها را در محصولات خوراکی ممنوع کرده، استفاده نمی شود در ایران از ان استفاده میکنند. اما میزان مصرف (نیترات و کود اوره) در ایران فراتر از حد استاندارد است. بدلیل اینکه مسئولان رژیم میگویند کشاورزی نمونه است که در هر هکتار تولید بیشتری داشته باشد اما به چه قیمتی مهم نیست
دلیل دیگر استفاده از آب پسماندها است که بیشتر در کلان شهرها مانند شیراز ،جنوب تهران ، اصفهان و مشهد . استفاه میشود. رویهی غالب در حکومت این است که به جای اینکه مشکل را حل کنیم صورت مسئله را پاک میکنیم.اگر شخصی گزارش تخلف بدهد با او برخورد میکنیم به جای اینکه ریشه تخلف را پیدا کرده و از بین ببرند.
آمارهای که وزارت بهداشت و درمان در حال انتشار آن است آشکارا نشان دهندهی ان است که هزینه ها و مصرف دارو در ایران در حال افزایش است وزارت بهداشت میگوید؛《تقریبا ۹ دهم بودجه ی بهداشت به جای اینکه صرف پیشگیری شود صرف درمان میشود 》
حسین حیدری عضو هیات علمی موسسه گیاه پزشکی رژیم معتقد است : سازمان میادین میوه و ترهبار سفارش یک پروژه در خصوص تعیین میزان سموم باقیمانده در محصولات کشاورزی را به موسسه تحقیقات گیاهپزشکی و دیگر سازمانهای متولی میدهد. اما نتیجه این گزارش، محرمانه اعلام میشود. محرمانه شدن این گزارش نشان میدهد که میزان آلودگی و سموم باقیمانده در محصولات کشاورزی در بازارهای میادین میوه و تره بار بالا بوده است.
وی افزود: در سال ۱۳۸۲ حجتی وزیر کشاورزی ملاقاتی با همتای اماراتی خود داشت. در آن ملاقات وزیر کشاورزی امارات ضمن ابراز تمایل به واردات محصولات کشاورزی از ایران تاکید میکند از سپتامبر سال ۲۰۰۳، استاندارد کدکس در زمینه میزان مجاز باقیمانده سموم در محصولات کشاورزی را اعمال میکنیم و اگر محصولات وارداتی از ایران بالاتر از حد مجاز سموم داشته باشند، آن محصولات را قبول نمیکنیم.
حیدری اضافه میکند: جالب اینکه دربرنامههای بعدی اسم برنامه کاهش مصرف سموم، به برنامه توسعه کاربرد عوامل بیولوژیک تغییر یافت! بنابراین چنین میتوان برداشت کرد که رویکرد موجود در حفاظت از محصولات کشاورزی این است که باید چیزی پاشیده شود؛ حال سم باشد یا عوامل بیولوژیک!
وی سپس میگوید: در زمانهای گذشته محصولاتی که از ایران به اروپا صادر میشدند، اگر آلوده به سموم شیمیایی و یا عناصر مضر بودند، سوزانده و یا به دریا ریخته میشدند تا مورد استفاده قرار نگیرند. (چند روز پیش مدیر تره بار مشهد گفت که تمامی میوه هایی که از خارج برگشت داده میشود و در میدان تره بارهای داخلی به فروش میرسد)
حیدری میپرسد: آیا سازمان میادین میوه و ترهبار میتواند به جای انتشار عمومی نتیجه گزارش، مهر محرمانه را بر روی آن بزند؟ آیا این گزارش به متولیان دخیل در سلامت غذایی مانند مجلس، وزارت بهداشت، موسسه استاندارد، اتحادیه صادرکنندگان و سازمان حفظ نباتات ارائه شده است؟ یک گزارش را که مربوط به سلامت غذایی میشود، محرمانه اعلام کند؟ اینها موضوعاتی هستند که مشخص نیست!
از سوی دیگر مسعود لطیفیان رییس سازمان نباتات پیشتر در گفتوگویی با اقتصادآنلاین در خصوص عرضه محصولات برگرداندهشده در بازار مصرف داخلی گفته بود بازگرداندن محصول به کشور به معنی غیرقابل مصرفبودن آن نیست بلکه به معنی همخوانی نداشتن با استاندارد کشور مقصد است.!!!!!!
حیدری با اشاره به گفته لطیفیان، ضمن واضح دانستن این موضوع گفت: در هر صورت، محصولات برگشتخورده بخشی از محصولات تولید در داخل است و این نشان میدهد که همه ما از این محصولات استفاده میکنیم. دیده بان رژیم