امیر کارگر: جام زهر حقوق بشر

Jame_zahrبجرأت میتوان گفت که در هیچ برهه از زمان ملتهای تحت ستم دیکتاتوری ، به اندازۀ امروز بی پناه و بی یاور و در زیر ظلم مضاعف نبوده اند.
بخصوص بعد از فروپاشی شوروی و یکه تازی کاپیتالیسم و ذوب شدن اردوگاه شرق در بخش مافیایی سرمایه داری ، این ظلم بصورتی متحیرانه بی حیا گونه و بدون هیچ تعارفی علنی شده و رسمیت پیدا کرده است .
در این میان ملت ایران بزرگترین قربانی این تغییر و تحولات استثماری شده است ، بویژه که حاکمیت ارتجاعی آن توسط استعماریترین قدرتهای سلطه طلب در گوادلوپ نطفه ریزی و سپس فرزند جنایتکار آنان در« ماه » متولد شد .
در طول 37 سال حاکمیت آخوندهای ضد بشر ، هر زمان که مردم و مقاومت خونینشان این رژیم را به لبه پرتگاه کشانده اند ، غرب و بویژه آمریکا و اسرائیل با امدادهای علنی و غیبی خود به یاری این مرتجعان شتافته و بطور مقطعی آنها را نجات داده اند.
برغم تمام این کمکها و امدادها اما تلاش و مبارزه فرزندان این سرزمین برای رسیدن به آزادی و سرنگون کردن این رژیم نه تنها متوقف نشده است بلکه با شتابی بی نظیر سرعت گرفته است ، البته درهر قدمش به بهایی سنگین به قیمت زندان و شکنجه و اعدام و دربدری و هدیه جان و مال و همه چیز.
ریختن جام زهر آتش بس در جنگ خانمانسوز در گلوی خمینی و اکنون هم جام زهر اتمی در گلوی خامنه ای ، سوزاندن مهرهای ارتجاعی – استعماری آنان مانند رفسنجانی ، خاتمی ، روحانی و دیگر اصلاح طلبان قلابی وشقه و بی ثبات کردن امپراطوری مذهبی آخوندی ، نتیجه همین مبارزات بی وقفۀ مردم ایران و مقاومت آنان می باشد که برخلاف میل ابرقدرتهای استعماری بر آنان تحمیل شده است.
بزرگترین معیار برای شناخت بی ثباتی رژیم و وحشت عظیم سردمداران آن از سرنگونی ،حاکم کردن سرکوب و اختناق در جامعه می باشد . ایجاد رعب و وحشت در خیابانها توسط سگهای ولگرد بسیجی – اطلاعاتی و نظامی ، فشار بر اقشار مختلف مردم و بخصوص جوانان و زنان ، فشار بر کارگران ، حمله به زندانیان سیاسی بی دفاع و اعدامهای انبوه ، بهترین دلیل بر قرار گرفتن حاکمیت در حضیض ضعف و ناتوانی می باشد.

حفاظت از دستاوردها
با آگاهی به این اصل طلایی که سرنگونی تنها بدست ما مردم ایران و استقرار آزادی ،دموکراسی و حاکمیت مردمی تنها توسط خودمان امکان پذیر است ، بخوبی میتوانیم از دستاوردها و پیروزیهای هر مقطع از زمان حفاظت کرده وبا ساده لوحی در انتظار هدیه آزادی از دست دیگران نباشیم.
بیرون آوردن سیاستمداران کشورهای مختلف از پشت رژیم و استفاده از توان آنها در جهت منافع مردممان ،گرفتن حمایت ِ سازمانهای حقوق بشری از مبارزات و اعتراضات مردم ، فشار بر ارگانهای بین المللی برای محکومیت جنایات رژیم و… همه لازم و ضروری و مفید بوده اما در امر سرنگونی کافی وکلیدی نیستند.
در زمانی که درست بعد از 60 بار محکومیت رژیم بدلیل نقض حقوق بشر ، بیش از 700 اعدام در مدت رئیس جمهوری روحانی ، حمله به زندانیان سیاسی ، سرکوب شدید هموطنان بهایی ،اهل تسنن و دراویش ، جمهوری اسلامی در منفورترین مقطع حیات خود بسر میبرد ، عضویت آن در کمیته سازمانهای غیردولتی ملل متحد بایستی برای ما بزرگترین آموزشی باشد که : استعمارگران مماشات طلب را دست کم نپنداریم و تا سرنگونی رژیم ضد بشری آخوندی به اقدام هیچ ارگان قضایی و حقوقی بسنده نکرده و آسوده خاطر نباشیم .
مسئولیت اعدامها ، کشتارها ، شکنجه ها و نقض مستمر حقوق هموطنانمان بر گردن کلیت نظام وحشی مذهبی میباشد و عزل و تغییر سمت مهره ها ، یک حیله و فریب بیش نبوده و نیست و رسیدگی به پرونده مجرمان توسط دستگاههای سرکوبگر رژیم طنزی زشت و توهین آمیز به شعور ملت خواهد بود .

نتیجتاً ، ما خواستیم و توانستیم که چه در پهنه جنگ ضد میهنی و چه در زمینه فعالیتهای ثروت سوز اتمی ، رژیم و شرکایش را به عقب نشینی واداشته و زهر هر دو را به خورد ولی فقیه شان بدهیم ، بنابراین بایستی برای تنگ تر کردن طناب حقوق بشر بر گردن خامنه ای و نظام منفورش قدم بزرگ دیگری در جهت سرنگونی برداریم .
اعتراضات ضد حکومتی در حمایت از زندانیان سیاسی ، دانشجویان ، زنان ، اقلیتهای مذهبی و کارگران و دیگر حرکتها در بستری یکپارچه و متحد در هر مناسبتی و مراسمی ،حول خواسته ای مشترک یعنی « سرنگونی » هدف و آرزوی همه اقشار مردم ایران را محقق خواهد کرد.
با تبریک روز جهانی کارگر و امید به اینکه این مناسبت ، ظرفی جهت اتحاد تمام ایرانیان آزادیخواه و سرنگون طلب برای رسیدن به آزادی باشد.

امیر کارگر