بلوف های آقای نماینده، شعارهای اوایل دهه ۶۰ و خیالپردازی

 

عضو کمیسیون مجلس رژیم چند روز پیش  گفته است: «اگر بنا باشد کرۀ جنوبی سیاست بلوکه شدن اموال ملت ایران را ادامه دهد در وهلۀ اول، محصولات کره را در داخل کشور تحریم می‌کنیم، سپس از نفوذمان در جهان اسلام برای تحریم محصولات این کشور استفاده خواهیم کرد.»
به نوشته عصر ایران، لحن آقای ابراهیم رضایی هم با اقتضائات جهان در سال 1399 خورشیدی نسبتی ندارد و بیشتر با شعارهای اوایل دهۀ 60 و ناپختگی ها و خیال پردازی های کار به دستان تازه سازگار است و سال‌هاست در حال چشیدن ثمرات همان لحن ها هستیم.

کره ای ها میگویند به خاطر تحریمهای بانکی نمیتوانند این پول را منتقل. کنند و میخواهند به جای پول، کالا بدهند (همان کاری که چین میکند)

طبق گفته این نماینده ما میگوییم: “کشورهای اسلامی دیگر محصولات سامسونگ و ال جی و هیوندایی را نخرند؟! یعنی می گوییم ایها الناس! سامسونگ نحرید چون کره جنوبی بابت نفت به ما میلیاردها دلار بدهکار است و آنها هم موبایل و یخچال و اتومبیل خود را آتش می‌زنند؟! یعنی واقعا دنیا این جوری است یا آقای رضایی این گونه تصور می کند یا ما را جور دیگری تصور کرده است؟”


نویسنده ادامه میدهد:” آخر چه کسی دیگر این جور حرف ها را جدی می‌گیرد آن هم از زبان نماینده‌ای که قدرت اجرایی هم ندارد و در کشوری که سالانه 20 میلیارد دلار کالا به آن قاچاق می‌شود؟”


نکات جالب این است که چگونه نویسنده، قمپزهای رژیم را به مضحکه گرفته و میگوید:
“کافی است نوع مواجهه با امارات را پس از عادی سازی روابط با اسراییل با اوایل انقلاب که مصر و اسراییل صلح کردند مقایسه کنیم. در آن زمان بلافاصله روابط تهران و قاهره در اعتراض به پیمان کمپ دیوید قطع شد و هنوز هم قطع است. انور سادات ترور شد و حسنی مبارک آمد و بعد از 30 سال او خلع و محمد مرسی اخوانی رییس جمهور شد و باز هم رابطه قطع ماند. او هم خلع و ژنرال سی‌سی رییس جمهور شد و باز هم قطع است. حالا اما نه از قطع روابط با امارات و مشخصا دوبی خبری هست نه اشغال سفارت شان. تقبیح عمل یک کار است و درست هم هست و تهدیدی که عملی نیست یا پرهزینه است بحثی است دیگر.”