زمینلرزههای مخرب تاریخی در ناحیه شهر ری در زمان ۴ سده پیش از میلاد مسیح و همچنین زلزله های تاریخی ۷۴۳، ۸۵۵، ۹۵۸ شهری ری و از سوی دیگر رخداد زلزلههای مهم ۱۱۷۷ و ۱۹۶۲ میلادی بوئینزهرا در جنوب دشت قزوین در غرب تهران که برآورد میشود همگی بزرگایی بیش از ۷ داشتهاند، نمایانگر احتمال رخداد زلزلههای مخرب در ناحیه شهری یا در نزدیکی گستره شهر تهران است.
به نوشته خبر انلاین، جمعیت تهران نیز در 50 سال اخیر به بیش از 10 برابر افزایش پیدا کرده به نحوی که امروزه در حدود 13 میلیون نفر برآورد میشود..
بر پایه آمار جمعیت برآورد شده جمعیت تهران طی 75 سال گذشته از 550 هزار نفر به 9 میلیون نفر افزایش و شهر در پهنههای فعال گسلی گسترش یافته است. به طوری که در حال حاضر با در نظر گرفتن بافت فرسوده و ساختوساز روی پهنههای گسلی، حدود 45 درصد جمعیت شهر در محدوده ریسک بالا زندگی میکنند.
زمینلرزهای با بزرگای 5.2 در غرب استان تهران، در ساعت 23:27 چهارشنبه 29-9-96 متاسفانه موجب 2 نفر کشته و حدود 30 مجروح و هراس و اضطراب حدود یک چهارم جمعیت کشور شد.
در روز 25 دیماه 96 زمینلرزهای با بزرگای 4.6 در فیروزکوه و در 20 بهمن 96 در شمال پاکدشت با بزرگای 3.6 رخ داد و هر دو نشان از لرزهخیزی قسمت شرق تهران داشت. در تاریخ 12 فروردین 97 نیز زمینلرزهای با بزرگای 4.3 در شمال ایوانکی درقسمت جنوب شرق استان تهران و در 13 فروردین زلزله با بزرگای 2.7 در بوئینزهرا در غرب تهران رخ داد. در طی روزهای 16 تا 18 فروردین 97 نیز زلزلههایی با بزرگای 2 تا 3 در منطقه اشتهارد و جنوب کرج ثبت شدهاند. این شواهد نشانگر دنبالهدار بودن مساله لرزهخیزی و جدی بودن خطر و ریسک زلزله در تهران است و مشخص است که با دستورالعملهای دفعی و ناگهانی و موقت نمیتوان برای کاهش ریسک زلزله اقدام جدی در محدوده تهران انجام داد. ولی واقعیت مهم آن است که بر پایه پتانسیل موجود رخداد زمینلرزه برنامههای منظم برای کاهش ریسک بلافاصله و برای کوتاهمدت، میانمدت و درازمدت باید عملیاتی گردد.