ایران: زندانی سیاسی شاهرخ زمانی به نحو مشکوکی در زندان گوهردشت جان باخت
وی بارها از سوی دژخیمان به مرگ تهدید شده بود
فراخوان به تشکیل کمیته حقیقت‌یاب بین‌المللی درباره مرگ مشکوک زندانیان سیاسی
زندانی سیاسی مقاوم شاهرخ زمانی، فرزند دلیر مردم آذربایجان بعدازظهر روز یکشنبه ۲۲ شهریورماه به نحو مشکوکی در زندان گوهردشت جان باخت. همبندان او در سالن 12 بند 4ساعت 5 بعدازظهر جسد او را با دهانی پرخون و سری کبود در تختش در زندان یافتند. وی تا ساعت 10 صبح امروز در کنار هم بندانش بوده و مانند همیشه سرحال و با نشاط بوده است. وی به‌طور ثابت ورزش می‌کرده است.
دژخیمان و مأموران اطلاعات کینه و خشم عمیقی از او به دل داشتند و از هیچ اذیت و آزاری در حق او فروگذار نمی‌کردند و بارها او را به مرگ تهدید کرده بودند. وی قبل از مرگش در یاداشتی نوشته بود: «در اداره اطلاعات به‌صورت مستقیم و یا غیرمستقیم تهدید به مرگ شده‌ام از جمله مسمومیت، قرار دادن در کنار افراد عادی مبتلا به ایدز، وادار کردن افراد نامتعادل روانی، جانی و خطرناک به درگیری با من، قرار دادن افراد اطلاعاتی در پوشش زندانی در کنار من که مرا تشویق به فرار می‌کردند تا حین فرار با تیر کشته شوم که با شناسایی و افشای این افراد از آنها دور شده‌ام. … . در مورد هر گونه عواقب از این قبیل من به همه هشدار می‌دهم. مرگ من در زندان به هر دلیل متوجه مسئولان می‌باشد».
شاهرخ زمانی، کارگر نقاش 51ساله، به‌خاطر فعالیتهایش در دفاع از حقوق کارگران، از جمله برقراری بیمه تأمین اجتماعی و بیمه بیکاری برای کارگران نقاش بارها بازداشت شد. او در سالهای اسارتش در زندانهای تبریز، یزد، قزل‌حصار و گوهردشت کرج تحت شدیدترین شکنجه‌ها و اعمال فشارها قرار داشت.
او نخستین بار در سال 72 به اتهام فعالیت مخفیانه در سندیکای نقاشان دستگیر و 18ماه زندانی شد. بار دیگر در 18خرداد 90 در تبریز دستگیر و به اتهام «تبلیغ علیه نظام» به 11سال زندان محکوم شد. در شهریور 92 بار دیگر در دادگاههای فرمایشی آخوندها محاکمه و به اتهام «توهین به رهبری» به شش ماه حبس اضافی محکوم شد.
شاهرخ زمانی بارها به سلولهای انفرادی و بند قرنطینه منتقل شد و در اعتراض به این سبعیتها دست به اعتصاب‌غذا زد. هیچ‌گاه اجازه ملاقات حضوری با خانواده‌اش را نداشت و نگذاشتند در مراسم ختم مادر و مراسم ازدواج دخترش شرکت کند. در دوران اسارتش در تبریز، دژخیمان او را به بند زندانیان مبتلا به بیماریهای خطرناک منتقل کردند. به‌خاطر شرایط وخامت‌بار زندان و شکنجه‌های شدید از انواع بیماریها رنج می‌برد و امکان درمان در خارج از زندان هم به او نمی‌دادند. وی به‌خاطر مواضع سرسختانه‌اش در مقابل رژیم آخوندی از احترام ویژه‌یی در میان زندانیان برخوردار بود و همواره پیشتاز حرکات اعتراضی در زندان بود.
قتل مخفیانه زندانیان یک روش شناخته شده در رژیم آخوندی به‌ویژه در سالهای اخیر بوده است. ولی الله فیض مهدوی، امیرحسین حشمت ساران، منصور رادپور، افشین اسانلو از این شمارند و پزشکی قانونی رژیم نیز در همه این مورد با اعلام دلایل واهی سعی در توجیه مرگ آنها نموده است.
خانم مریم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران، ضمن تسلیت به خانواده شاهرخ زمانی و مردم قهرمان آذربایجان و عموم کارگران تأکید کرد خون این زندانی مقاوم هم‌چون 120هزار شهید راه آزادی تنها بر عزم و اراده مردم ایران برای سرنگونی این رژیم ضدبشری می‌افزاید و یاد و خاطره او مانند دیگر شهیدان راه آزادی در تاریخ ایران جاویدان خواهد ماند.
خانم رجوی سازمان ملل‌متحد به‌ویژه شورای امنیت و عموم مراجع بین‌المللی مدافع حقوق‌بشر را به محکوم کردن شرایط غیرانسانی زندانهای رژیم ایران و رفتار جنایتکارانه دژخیمان با زندانیان و اعمال انواع شکنجه‌ها و فشارها فراخواند و خواستار تشکیل یک هیأت بین‌المللی برای تحقیق درباره مرگ مشکوک زندانیان سیاسی شد.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
22شهریور 1394 (13سپتامبر2015)
