هیج چیز بجز ننگ و نفرین نمیشود گفت که مردم ایران را با این همه ثروت به چنین روزی نشانده اند. ارزوی به گور سپردن اخوندها دور نیست
«آدم از بدبختی این کارا رو میکنه، وگرنه چرا باید کلیهمو بفروشم و خودمو ناقص کنم؟» این جمله مشترک افرادی است که فشار اقتصادی و بسته بودن راههای تامین هزینه، آنها را وادار کرده که عضوی از بدن خود را بفروشند تا بتوانند زندگی کنند.
این روزها فروش اعضای بدن برای پرداخت اجاره و تهیه غذا دست اورد حکومت ۴۰ساله اخوندی است که به ان افتخار میکند.
به نوشته دیده بان ایران، ” پیدا کردن افرادی که میخواهند عضوی از بدن خود را بفروشند کار چندان سختی نیست. آگهیهای آنها در جاهای زیادی وجود دارد. از دیوار مقابل بیمارستانها گرفته تا کوچههایی که مراکز پیوند عضو در آنها وجود دارند. کانالهای تلگرامی و اینستاگرامی هم جای خود.
آگهیها زیاد است. بیشتر آگهی فروش کلیه است و کم و بیش آگهی فروش کبد.
یکی از آگهیها مربوط به مردی است ۲۷ ساله. آگهی فروش کبد. همسرش میگوید: «کلیه همسرم را پارسال ۵۰ میلیون تومان فروختیم تا از مستاجری دربیایم، یک خونه بدون امکانات در سراسیاب خریدیم. اما کلیه را که فروختیم کار برای شوهرم سخت شد. هر کاری نمیتواند انجام دهد. حالا میخوایم بخشی از کبد رو بفروشیم که یا مغازه بگیریم یا ماشین بخریم تا باهاش کار کنه.»
سال ۹۳ ازدواج کردهاند. زن میگوید خانوادهها توان مالی ندارند و نه توانستهاند جهیزیه تهیه کنند و نه میتوانند از آنها حمایت کنند. شش سال است ازدواج کردهاند و در همه این مدت درگیر فقر و نداری بودهاند. زن خیاطی میکند و این تنها منبع درآمد فعلی خانواده است. میگوید «به نهادهای حمایتی هم سر زدیم. قرار شد ۵ میلیون وام بدهند. اما ضامن میخواست و ما ضامن نداریم. حتی وام ازدواجمان را هم نتوانستیم بگیریم. چون آن هم ضامن میخواست.»
سال قبل کلیه را فروختهاند و حالا آگهی فروش کبد زدهاند بلکه کاری راه بیندازند.
به گزارش مرکز پژوهشهای مجلس رژیم ، در ایران بهطور متوسط ۶۰ درصد شاغلان کشور (۵۹ درصد مردان و ۶۲ درصد زنان) در بخش غیررسمی فعالیت میکنند. یعنی شرایطی که در آن افراد فاقد بیمه و حمایتهای اجتماعی هستند و حتی درآمد آنها زیر حداقل حقوق مصوب است. نکته قابل توجه دیگر، کاهش یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفری شاغلان در تابستان ۹۹ نسبت به تابستان ۹۸ است.
یکی دیگر از آگهیدهندگان جوانی است ۲۸ ساله که میخواهد کلیه یا بخشی از کبدش را بفروشد. او به تجارتنیوز میگوید: «تو بدبختی موندم، یک سال و خوردهای میشه که میخوام یکی از اعضای بدنم رو بفروش ولی خریدار نیست، شاید تو این مدتی که گذشته ۱۰ نفر زنگ زدن، ولی هنوز نتونستم کسی رو پیدا کنم که خریدار واقعی باشه، فعلا منتظریم.»
او هم میگوید «آدم از بدبختی این کارا رو میکنه، وگرنه چرا باید خودمو ناقص کنم؟». براساس گفتههایش، هزینههای اجاره خانه و پرداخت قسط و بزرگ کردن دو بچه آنقدر برایش زیاد است که راه دیگری ندارد.
سال گذشته کلیهاش را ۴۰ میلیون تومان میفروخت و حالا اگر مشتری پیدا شود، ۱۵۰ کمتر نمیدهد، «همه کالاها گران شده چرا اعضای بدن نشه؟ قیمت پراید ۲۲ میلیون تومنی امسال شده ۱۵۰! حپراید ۱۵۰ میلیونی گرون نیست،کلیه ۱۵۰ میلیون گرونه؟!»
برخی هم فروشنده کبد هستند. مانند مرد ۲۶ سالهای که بخشی از کبدش را آگهی کرده و میگوید قیمت آن ۲۰۰ میلیون تومان است.”