به نوشته دویچه وله ، پنج شنبه ۲۲ اسفند (۱۲ مارس) “روز جهانی مبارزه با سانسور سایبری” بود. به مناسبت این روز سازمان گزارشگران بدون مرز در گزارشی از ۲۰ نهاد دولتی و غیردولتی در سراسر جهان نام برده که در “سانسور سایبری” و اخلال در روند اطلاع‌رسانی دست دارند. این نهادها از ابزارها و فناورهای دیجیتال به منظور “جاسوسی و آزار” روزنامه‌نگاران بهره می‌برند.
در گزارش جدید سازمان گزارشگران بدون مرز که دفتر اصلی آن در پاریس است، ضمن اشاره به اینکه این ۲۰ نهاد دارای “بدترین کارنامه در سرکوب سایبری” هستند، تاکید شده است که فعالیت‌های آنها “خطری آشکار برای آزادی عقیده و بیان تصریح شده در ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر است”.
“شورای عالی فضای مجازی” رژیم ایران یکی از نهادهای سرکوبگر اطلاع‌رسانی در فضای مجازی است که در گزارش سازمان گزارشگران بدون مرز به شکل ویژه‌ای به آن پرداخته شده است. در این گزارش آمده است: «شورای عالی فضای مجازی که در مارس ۲۰۱۲ (اسفند ۱۳۹۰) ایجاد شده و اعضای آن را شخصیت‌های ارشد نظامی و سیاسی تشکیل می‌دهند، معمار اینترنت حلال است؛ یعنی یک اینترنت ملی مخصوص ایران که ارتباط آن با همه جهان قطع است.»
“شورای عالی فضای مجازی” روز ۱۷ اسفندماه ۱۳۹۰ به فرمان علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، با وظیفه راه‌اندازی “مرکز ملی فضای مجازی” تشکیل شد. در فرمان خامنه‌ای “برنامه‌ریزی و هماهنگی مستمر به منظور صیانت از آسیب‌های ناشی از شبکه جهانی اینترنت” و ایجاد “نقطه کانونی متمرکزی برای سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری و هماهنگی در فضای مجازی کشور” از جمله اهداف تشکیل شورای عالی فضای مجازی عنوان شده بودند. بخش بزرگی از اعضای این شورا یا از منصوبان مستقیم رهبر جمهوری اسلامی هستند یا تنها با تایید او می‌توانند عضو این نهاد شوند.
این شورا موظف است به فرمان خامنه‌ای، “مرکز ملی فضای مجازی” تشکیل دهد تا بتواند”کامل و به‌روز بر فضای مجازی درونی و بیرونی اشراف داشته و درباره نحوه رویارویی با آسیب‌های اینترنت تصمیم بگیرد”.
کریستف دولوار، مدیرکل گزارشگران بدون مرز گفته است که حکومت‌های مستبد فعالیت‌های مخرب خود علیه آزادی بیان و مطبوعات را به واسطه همدستان و سرکوبگران سازمان‌یافته، به دنیای سایبری گسترش می‌دهند.
گزارشگران بدون مرز، روش‌های مورد استفاده این شورا را شامل “نظارت بر اینترنت و گزینشی کردن سطح دسترسی‌ها، فیلتر کردن وب‌سایت‌های خبری و نیز اپلیکیشن‌‌هایی مانند تلگرام، سیگنال، واتس‌اپ، فیس‌بوک و توئیتر” دانسته است. سازمان‌های غیردولتی بین‌المللی نیز حکومت ایران را یکی از “دشمنان اینترنت” می‌خوانند. پس از اعتراضات آبان ۹۸ و تظاهرات دی ۹۶، فیلترینگ شبکه‌های اجتماعی وارد دور جدیدی شد که از جمله تا مدتی به مسدود شدن تلگرام انجامید.
گزارشگران بدون مرز همچنین تاکید کرده است: «در ایران از خاموش کردن اینترنت به‌طور فزاینده‌ای برای کنترل و سرکوب اعتراضات خیابانی و اعمال محدودیت در انتقال و انتشار اطلاعات مستقل استفاده می‌شود؛ اطلاعاتی که محتوای ضدانقلاب یا خرابکارانه خوانده می‌شود».
این سازمان هشدار داده است که شورای عالی فضای مجازی، مشغول ایجاد “یک سپر دفاعی”(فایروال) با بهره‌گیری از فناوری‌های فیلتر اینترنت در ایران است.
این سازمان همچنین از “شکار اینترنتی افراد” توسط ارگان‌های دولتی و غیردولتی سرکوبگر سایبری در کشورهای چین، عربستان، هند، روسیه، ونزوئلا، الجزایر، مکزیک، برزیل، مصر، سودان و فیلیپین خبر داده است.
گزارشگران بدون مرز به شرکت‌های فن‌آوری دیجیتال در کشورهای آزاد جهان اشاره کرده است که ابزارهای سرکوب سایبری و جاسوسی اینترنتی را در اختیار دولت‌هایی مانند جمهوری اسلامی ایران قرار می‌دهند.
