به گفته رسانه های رژیم ساعاتی پیش با حضورروحانی ، ترمینال «سلام» با ظرفیت ۵ میلیون مسافر افتتاح شد.
اما چرا «سلام»؟ این ترمینال در سال ۸۸، با این هدف کلید خورد که کشورمان صاحب ترمینال زیارتی شود. ترمینالی ویژه که مبدأ و مقصد پرواز‌ها به مقصد سرزمین وحی و عتبات عالیات و چه بسا در آینده، امثال دمشق شود.
پروژه‌ای که البته چندان خوب پیش نرفت، به گونه‌ای که تا پایان سال ۹۴، تنها حدود ۱۸ درصد پیشرفت فیزیکی را شاهد بود و از سال ۹۵ به بعد و پس از آنکه وزارت راه و شهرسازی و بنیاد مستضعفان به توافقاتی دست یافتند و قرارداد ام.
قرار است بخشی از پرواز‌های داخلی از فرودگاه مهرآباد و چند ترمینال آن به ترمینال سلام منتقل شود؛
حالا به مزیت های این فرودگاه توجه کنید که از زبان خود رژیم گفته میشود:
مگر غیر از این است که از جمله اشکالاتی که به فرودگاه خمینی وارد میشود، فاصله زیاد آن از تهران و دسترسی دشوار و پر هزینه به آن است؟ آیا در جانمایی ترمینال سلام به این مهم دقت شده یا اساسا از دید مسئولان، بعد فاصله مسأله‌ای بی اهمیت است؟
آیا قابل قبول است که زمان رسیدن فردی به فرودگاه از زمان پروازش تا مقصد طولانی‌تر شود؟
آیا قابل قبول است فردی از محدوده‌های مرکزی تهران مسافتی حدود ۵۰ کیلومتر را در زمانی حدود یک ساعت طی نماید تا به پروازی برسد که طی این زمان وی را به نقطه‌ای دور از کشور خواهد رساند؟
افزون بر این، آیا پذیرفته است که سال‌ها وقت و انرژی و سرمایه برای رساندن مترو به ترمینال اصلی فرودگاه‌های مهرآباد و خمینی صرف شود و در نهایت ترمینال جدیدی به بهره برداری برسد که فاقد دسترسی به متروست و دایر کردن حمل و نقل عمومی برای رفت و آمد مسافران به آن، چالشی جدید و بزرگ پیش روی همگان قرار می‌دهد؟
مشکل بوی بد در مسیر فرودگاه خمینی هنوز رفع نشده است و ظاهرا قرار است به مشمام شمار بیشتری از هموطنانمان، برای دفعات بیشتری برسد و آزارشان دهد! تابناک
