ترس و هراس رژیم از مقاومت های مردمی و گسترش ان در بین جامعه، دیدن چشم انداز سرنگونی را برای مزدوران رژیم بسیار روشن کرده است . نویسنده مقاله که از سر ترس و نگرانی سقوط رژیم به طرحهای سال 60روی اورده است مینویسد:
ارتباط مردم و دستگاه‌های اطلاعاتی بر اساس علم ارتباطات با مونولوگ (گفت بی‌شنود) میسر نیست بلکه باید این ارتباط دو سویه و دیالوگ‌محور (گفت با شنود) باشد.
علی‌رغم اینکه «عزت اطلاعاتی» وابسته به تسلط پاسداران امنیتی- اطلاعاتی کشور به سوژه‌های هدف، برتری استراتژیکی و تاکتیکی به جریان رقیب و… است می‌شود ضریب عزت اطلاعاتی را با درگیر ساختن مردم ایران نسبت به تهدیدات امنیتی کشور بالاتر برد.
چه آنکه اگر در سال‌های ابتدایی نظام سیاسی جمهوری اسلامی، مردم ایران با شناسایی خانه‌های تیمی گروهک‌های محارب و ارائه اطلاعات به سازمان‌های امنیتی و انتظامی سعی در ایجاد بهداشت سیاسی و امنیتی شهرهای مختلف می‌کردند و این موضوع را یک ماموریت و رسالت ملی و دینی برای خود می‌پنداشتند،
سازمان‌های اطلاعاتی ایران در حال حاضر با همه پیشرفت‌های لجستیکی و ادواتی خود می‌تواند با آگاه‌سازی افکار عمومی و بهره‌گیری از نیروی انسانی مردمی برخی از مشکلات جدی خود را برطرف سازد.
برای بهبود ارتباط مردم و دستگاه‌های اطلاعاتی می‌توان راهبرد اطلاعات سی و شش میلیونی سال 60 را با عنوان «سازمان اطلاعات مردمی» احیا کرد. اطلاعات مردمی به این معناست که نهادهای اطلاعاتی از مردم و برای مردم است و هرچه به مردم بیشتر اطلاعات و آگاهی داده شود کشور از ضریب امنیت پایدارتری برخوردار خواهد شد.
«سازمان اطلاعات مردمی» می‌تواند به عنوان معاونتی در دستگاه‌های اطلاعاتی از تکنولوژی‌های روز ارتباط جمعی بهره برده و در حوزه‌های استراتژیک که منافع ملی و امنیت ملی به آن وابسته است بر توانمندی‌های کارکردی خود در این حوزه‌ها بیفزاید.
راه‌اندازی «سازمان اطلاعات مردمی» از جمله اقداماتی است که می‌تواند آگاهی‌های ملی و به تبع آن امنیت ملی را در قبال حوادث جاری و آتی کشور بالا ببرد. اعتماد انلاین
