معادیخواه اخوند مرتجع رژیم که گویا در دستگیریهای اخیر جوانان قیام به کار تئوریک او نیاز پیدا کرده اند، در مصاحبه با روزنامه اعتماد انلاین خاطرات خود را از زمان شاه و زندان و مجاهدین بیان میکند. علیرغم همه کینه ها و نفرت خود از مجاهدین مجبور میشود در قسمتی از ان اذعان کند: وقتی با خوش‌بینی وارد زندان قزل‌قلعه شدیم، مجموع افرادی که از هواداران این سازمان در آنجا حضور داشتند و تعدادی هم شاید در حد عضویت بودند، رفتارشان به شکلی بود که انسان را به خود جذب می‌کردند. ما در آن زندان خاطره‌ی بدی از اینها نداشتیم و شاید شیفته‌تر هم شدیم.
کسانی که با عنوان سازمان مجاهدین در آنجا حضور داشتند، افرادی بودند که اخلاق و نزاکت‌شان طوری بود که زنندگی ایجاد نمی‌کرد.
مدت زندان اول من طولانی نبود؛ دو ماه در قزل‌قلعه و دو ماه هم در قم، مجموعاً چهار ماه بیشتر نبود. اما وقتی از زندان بیرون آمدیم، مُبلغ این سازمان شده بودیم. به یاد دارم سرودهای آنها را حفظ کرده بودیم و می‌خواندیم. سرودی به نام «قسم» بود که در آن گفته می‌شد: «به خون شهیدان و پاکان قسم…» که با آهنگ خاصی هم خوانده می‌شد.
بچه‌های مجاهدین نفوذ معنوی بسیار موثری داشتند. البته عرض کردم تبلیغات بیش از حد برای آنها انجام می‌شد. بیرون که آمده بودیم برخورد ما با افراد کاملاً جنبه تبلیغی برای سازمان داشت. بعد از مدتی من را بازداشت و به گنبدکاووس تبعید کردند. به مدت 6 ماه در آنجا بودیم.
