مُذاکرات سه روزه گروه شش کشور و جمهوری اسلامی در وین، حملات لفظی تازه ای را علیه عقب نشینی هسته ای دامن زده است. در حالیکه آقای مُحمد جواد ظریف، نماینده “نظام” در گفتگوهای مزبور اطمینان می دهد که در باره موضوع دیگری جُز مساله هسته ای چانه نزده است، آیت الله جنتی، یکی از رهبران باند ولی فقیه به مذاکره کنندگان هشدار داده “در کارهای دیگر دخالت نکنند”.
رییس شورای نگهبان که در نمایش جمعه تهران سُخن می گفت، برای توضیح آنکه در باره چه صُحبت می کند، لیستی از موضوعات فرا – هسته ای مطرح بین حُکومت و طرفهای خارجی اش را نیز برشمرد. وی از خواست قطع رابطه با حزب الله لُبنان و دست کشیدن از پُشتیبانی از بشار اسد نام برد و بدینوسیله زیر ذره بین رفتن سیاست صدور تروریسم و بُنیادگرایی حُکومت را تایید کرد. آیت الله جنتی همچنین از فشار برای “توقُف برنامه های موشکی” به عُنوان یکی دیگر از “توقُعات” نام برد که آشکارا خُنثی کردن نقش تنش زای رژیم جمهوری اسلامی در منطقه را هدف گرفته است.
آقای احمد جنتی به گونه ضمنی از گُفتُگوی مُذاکره کنندگان هسته ای بر سر موضوعات یاد شده خبر داد و پرخاش کرد: “در کارهای دیگر دخالت نکنید. ما اجازه نمی دهیم که در هر جلسه ای که برای حل مساله هسته ای گذاشتید، به مسایل دیگر وارد شوید. ما از حق مان نمی گذریم و جُز حق مان چیزی دیگر نمی خواهیم.”
اگرچه فرستادگان حُکومت به وین در هر فُرصتی تاکید می کنند که مُذاکرات “وارد” موضوع دیگری نشده است، اما شواهدی نیز وجود دارد که نشان می دهد نگرانی آیت الله جنتی بی پایه هم نیست. با این حال نُکته اصلی، مُذاکرات زیر پیشخوان نیست؛ پُرسش بسا می تواند این باشد که آیا حمله آقای جنتی به باند رقیب از این زاویه واقعی است؟
به این سووال تنها هنگامی می توان پاسُخ مُثبت داد که فرض بر آن گرفته شود آقای جنتی دست به شورش علیه اربابش که مسوول و تصمیم گیرنده نهایی سیاست هسته ای و خارجی “نظام” است، زده است. این پیش شرط شامل سرکردگان “بُغض در گلو” ی سپاه پاسداران و گزافه گوییهای آنها نیز می شود.
احتمال واقعی تر آن است که آقای جنتی و دوستان تُفنگچی اش مشغول سوت زدن در تاریکی از ترس هستند و ژست تهاجُمی آنها در حقیقت واکُنش تدافُعی در برابر یک تهدید مادی است که گام به گام نزدیک تر می شود.
