مجلس فرمایشی خبرگان برای یک نشست دو روزه تشکیل جلسه داده است. با اینکه انتظار نمی رود این گردهمایی دربرگیرنده تغییری در روال کار کلیشه ای اُرگان دست نشانده آقای خامنه ای باشد، با این حال دستکم موضوع تعیین ریاست آن، تنوع ناخواسته ای را به دستور کار تشریفاتی خبرگان تحمیل کرده است.
نزدیک به چهارسال پس از آنکه آیت الله مهدوی کنی با صندلی چرخدار به جایگاه ریاست مجلس خبرگان هُل داده شد تا پُست محبوب آقای رفسنجانی را اشغال کند، اکنون کُهولت سن او را بدون اُمید به یاری هرگونه وسیله کُمکی، از میدان بازی قُدرت به بیرون رانده است.
هر گاه توازن قُوا در دستگاه قُدرت همچون بُرش زمانی 1389 به گونه یکجانبه به سود باند ولی فقیه می بود، خالی شدن و پُر کردن این صندلی نیز موجبی برای نگرانی آن به حساب نمی آمد. در سال 1393 اما آقای خامنه ای و همدستانش یک باند سیاسی ورشکسته هستند که تهاجُم آنها در داخل برای تصرُف یکپارچه قُدرت به گونه خیره کننده ای ناکام مانده و تهاجُم خارجی شان به فلج اقتصادی و سُستی “قهرمانانه” مُنتهی شده است. براین اساس بدیهی است که جاگذاری ریاست خبرگان دیگر از مجرای یک پروسه نرم و بدون دست انداز گُذر نکند.
با این همه، اهمیت کُنترُل دوره کنونی مجلس خبرگان به گونه مُستقیم ربطی به آرایش موجود در دستگاه قُدرت و صحنه شکل گرفته بر پایه آن ندارد؛ حساسیت دو طرف اصلی را بسا بیشتر چشم انداز پس از “رهبر” کنونی برمی انگیزد. کسب کُرسی ریاست خبرگان یک فاکتور جانبی است که می تواند راه ارایه پاسُخ مطلوب به این پُرسش را دوره ی ششُم “خبرگان” هموار کند.
کشمکش بر سر تعیین جانشین آیت الله مهدوی کنی، همزمان می تواند وزن باندهای رقیب را در این اُرگان شُماره بیاندازد و به همراه آن فضای موجود زیر “خیمه نظام” را نیز عرضه کند. این امر در درجه نخُست آقای خامنه ای و شُرکا را در تنگنا قرار می دهد.
آنها برای حفظ هژمونی محکوم به برنده شدن در این زورآزمایی هستند، در حالی که جناح میانه چیزی برای باخت ندارد و می تواند بدون تغییر به سمت انتخابات مجلس خبرگان در اسفند ماه حرکت کند. باند ولی فقیه حتی اگر از انتخاب جانشین آقای کنی جلوگیری کرده و از آن طفره رود، باز یک شکست را به حساب خود ثبت کرده و از برهم خوردن توازُن قُوا به زیان خویش پرده برداشته است.
زنگ شُروع جدال بر سر جانشینی آیت الله خامنه ای به صدا درآمده است، در انتها اما این اُرگان توخالی “خبرگان رهبری” نیست که پایان درگیری را اعلام خواهد کرد.
منصور امان
12 شهریور 1393
