نماینده مجلس: پیامدهای حضور ایران در سوریه آنچنان آسان نخواهد بود، روزی باید پاسخ بدهیم

«یدالله اسلامی»، دبیرکل مجمع نمایندگان ادوار مجلس ارتجاع، در یادداشتی در صفحه‌ی شخصی خود حضور جنایتکارانه ی نظام تروریست پرور جمهوری اسلامی در سوریه را به زیر سئوال بده و می گوید: «هیجان‌ها روزی رنگ می‌بازد و پرسش‌های خردمندانه و کاوش‌های هوشیارانه جای آن را خواهد گرفت. آن گاه نوبت به پاسخگویی می‌رسد!».

العربیه به نقل از گزارش سایت حکومتی انصاف نیوز، خبر داد که اسلامی یادداشت خود را اینگونه آغاز کرد:

در سوریه چه می‌گذرد؟ چرا چنین سرنوشتی برای سوریه رقم زده شد؟ کشتار و آوارگی و بی خانمانی گسترده‌ی مردم سوریه چه دردی را دوا می‌کند؟

آیا ماندن اسد به قیمت ویرانی یک کشور و شکل‌گیری دشمنی و بروز جنگ‌های گسترده‌ی قومی و قبیله‌ای و مذهبی ارزشی داشت و یا دارد؟ آیا این زخم خونین و دملی که حالا چرکین شده است درمانی آسان دارد؟

داعش چگونه زاده شد و رشد کرد و بالید و ماندگار شد؟ چه کسانی و کشورهایی و گروه هایی و اندیشه‌های در سربرآوردن داعش نقش داشته و دارند؟

جنگی چنین ویرانگر پس از رسیدن به آتش بس چه برجای می‌گذارد؟ آیا کینه‌های زاده شده در اثر این جنگ به زودی از میان برداشته خواهد شد؟

نقش کشورهای ایران و ترکیه و عربستان در این ماجرا چیست؟ کشورهای فرامنطقه ای همچون آمریکا و روسیه چه نقشی بازی می‌کنند؟ هم پیمانی ایران و روسیه چه نقشی در آینده‌ی ایران و منطقه خواهد داشت؟ بمباران‌های روسیه در حلب چه نگاهی به ایران را در بین مردم دامن خواهد زد؟

راز آتش بس شکننده در سوریه بر اساس توافق بین آمریکا و روسیه چیست؟ آیا واقعاً شیعه‌ی انگلیسی در پیدایش داعش و دامن زدن به کینه‌های مذهبی نقش داشته است؟

آیا میزان سرمایه‌ای که ایران در سوریه به کار بسته است اعم از نیروی انسانی و پشتیبانی و منابع مادی، سود لازم را برای ایران به ارمغان خواهد آورد؟

آیا اگر ایران وارد نبرد در سوریه نمی‌شد جنگ با داعش به شهرهای ایران کشیده می‌شد؟ راز پیوستن برخی از ایرانیان به داعش چیست؟

آیا ادامه‌ی جنگ‌های نیابتی در سوریه، ویرانی بیشتر و کینه‌های انباشته‌تر را با خود همراه نخواهد آورد؟

اگر ایران پشتیبانی خود از اسد را به حوزه‌ی سیاسی کاهش می‌داد چه می‌شد؟ اگر ایران برای حل مشکل اسد و مخالفین داخلی آن کشور نقش میانجیگیری برای خود تعریف می‌کرد چه پیامدی داشت؟

آیا خارج شدن ایران از گرداب سوریه آسان است؟

آیا هم پیمانی ایران و روسیه در نبرد سوریه که گاهی با ترس از سازش روسیه و آمریکا به زیان ایران و گاهی به بی‌معرفتی روس‌های در گزارش استفاده‌ی نظامی از پایگاه هوایی همدان از زبان برخی دست اندرکاران شنیده می‌شود بر اساس آینده‌نگری و منافع ملی بوده است؟

آیا این تصمیم بر اساس اجماع سردمداران و اداره کنندگان کشور گرفته شده ست؟ چرا گزارش این تصمیم پس از افشای آن به نمایندگان مجلس هم داده نشده است؟

دامنه‌ی این پرسش‌ها بسیار است و اگر چه برخی سعی می‌کنند با پاسخ‌های به ظاهر ساده از آن بگذرند ولی خود می‌دانند که آنچه را بیان می‌دارند پاسخ نیست.

پیامدهای حضور در سوریه به چنان آسانی که از آن سخن می‌رود نخواهد بود. هیجان‌ها روزی رنگ می‌بازد و پرسش‌های خردمندانه و کاوش‌های هوشیارانه جای آن را خواهد گرفت. آن گاه نوبت به پاسخگویی می‌رسد!

بگذریم که جای تحلیل‌های کارشناسانه بر اساس منافع ملی در بسیاری از نوشته‌ها و گفته‌ها خالی است و هیجان و رجزخوانی و شبیه‌سازی‌های تاریخی جای تحلیل و بررسی‌های منطقی و آگاهی بخش را گرفته است.