جمشید پیمان: در سوگِ دوست نازنینم؛ حمید اسدیان
به ” سادگی” آراسته بود، دلش از عشق سرشار بود، در جانش پرنده ی آزادی پرواز می کرد. سینه اش از پیکار با پلشتی و پلشت های روزگار می جوشید. آرزویش رهایی ایران بود و سرمایه اش جان پرمایه اش بود. او مجاهد خلق بود! او حمید اسدیان بود: مجاهدادامه