این بار هم توپ فوتبال در دقیقه ۹۰ برسر خامنه ای فرود آمد و ضمن آشکار کردن خصومت تاریخی بنیادگرایی دینی با زنان موجب شد برخی اشخاص و ورزشکاران از داخل کشور بعد از ۴۳ سال در رابطه با حقوق پایمال شده زنان موضع گیری کنند
اینکه زن ستیزی از خصوصیت دیکتاتورها ست شکی نیست اما موضع گیری به نفع زنان پس از ۴۳سال سرکوب بی امان زنان، در این مقطع چه معنایی دارد؟
زنان ایرانی در واقعه ورزشگاه مشهد روز ۹ فروردین ۱۴۰۱ هنگام مسابقه فوتبال بین ایران و لبنان درپشت درهای ورزشگاه با داشتن بلیط ماندند و با گاز اشک آور و اسپری فلفل مورد استقبال قرارگرفتند .
صرف نظر از تبعیض جنسیتی آشکار، فروش بلیط به تعداد فقط ۲۰۰۰ عدد و فریب آشکار، در راه ندادن زنان ، تبعیض آشکار علیه زنان ایرانی، سرکوب و خشونت علیه آنان با استفاده از گاز اشک آور و اسپری فلفل، باعث شد که عده‌ای از در داخل کشور لب به شکایت و انتقاد بگشایند چنان که گویی دراین سالیان بی حرمتی به ساحت مقدس زن در حاکمیت جهل وجنایت نشده است.
برخی نظرات درباره حادثه ورزشگاه مشهد
در نتیجه این اقدام رژیم، شخصی از حقوق ورود خانم ها به ورزشگاه گفت زیرا که این از حقوق بدیهی و ضروری است و متذکر شد که خیلی مهم است که مسئولان ورزشی و سیاسی به تصمیمات ضروری برسند.
یکی از بازیگران سینما و تلویزیون در واکنش به جلوگیری از ورود زنان به ورزشگاه مشهد این اقدام رژیم را با جلوگیری از ورود دختران به مدارس افغانستان توسط طالبان مقایسه کرد!
دیگری خطاب به مقام های رژیم گفت : فرق شما با طالبان چیست ؟!
خلاصه هر کدام به نوبه خود بعد از ۴۳ سال یادشان افتاد که نصف جمعیت این مملکت خانم ها هستند، یعنی ۴۲ میلیون نفر!
در این میان ورزشکاری تهدید کرد: اتفاقات شرم آور در برابر بانوان فوتبال دوست کشورشان را فراموش نخواهد کرد!
بیداری پس از ۴۳ سال سکوت
آیا این اشخاص بعد از۴۳ سال حاکمیت ضد انسانی رژیم در دقیقه ۹۰ در فاز پایانی رژیم بیدار شده اند یا اتفاقات علیه زنان ایران تا کنون وجود نداشته یا شرم آور نبوده ! شاید هم این اتفاقات شرم آور علیه ”بانوان فوتبال دوست” برای اولین بار رخ داده است؟
حتما این اشخاص اعدام زنان باردار و تجاوز به دختران مبارز و مجاهد پیش از اعدام وحتی تجاوز قانونی در زندان ها به دختران و پسران و مردان برای اعتراف گیری طبق قانون ضد انسانی رژیم ، شرم آور نمی دانند و آن را قابل فراموشی می دانند!. شاید هم صحیح و مجاز می دانند.
آیا از اعدام هزاران دختر مبارز و مجاهد خلق وحتی ورزشکاران مانند کاپیتان تیم ملی والیبال زنان فروزان عبدی و کاپیتان تیم ملی فوتبال مردان حبیب خبیری و نوید افکاری ها بی اطلاع هستند که امروز برای ”بانوان فوتبال دوست” به سوگ نشسته و لب به اعتراض گشوده اند؟ یا این جنایات ضد انسانی بدست رژیم را شرم آور نمی دانند و به راحتی قابل فراموشی می دانند ؟
شاید هم اعدام زنان و مردان مجاهد و مبارز در دهه ۶۰ و اعدام های قتل عام ۶۷ توسط رژیم ضد انسان را مجاز می دانند؟
خصومت تاریخی بنیادگرایی دینی با زنان، زن ستیزی بخشی از ماهیت این رژیم است و موضوع جدیدی نیست. تعجب در سکوت سالیان از جانب اشخاص سرشناس، سلیبرتی ها یا ورزشکاران و حتی زنانی است که سال ها در محضر پدران خود دست در حاکمیت جهل وجنایت داشته اند! و اکنون لب به اعتراض و انتقاد گشوده اند.
آیا به غیر از این است که در این سال ها رژیم جهل وجنایت سهم سکوت به زن ستیزی اش را به آنان پرداخت می کرده است و از حاکمیت ضد زن بهره برده اند؟
این رژیم هرگز نمی تواند از سرکوب زنان کوتاه بیاید زیرا که فلسفه ماهیتی اش زن ستیزی است . به همان اندازه که یک گچ سفید و زغال هم سیاه می نویسد و هرگز عکس آن رخ نخواهد داد.
چنانچه روزی رژیم به سرکوب زنان پایان دهد درحقیقت فلسفه وجودی خودش را نفی کرده است و به نابودی خودش دست زده است .
مریم رجوی رئيس جمهور منتخب شورای ملی مقاومت معتقد است كه زنان فراتر از كسب برابري، رسالت تغيير جوامع كنونی به سوی آزادی را بر دوش دارند وزنان نيروی تغيير جوامع امروز به شمار می روند. او اين رسالت را نه آرمانی برای افق های دوردست زندگی بشری، بلكه نياز وضرورت مبرم امروز جهان می داند.
تأیید پوسیدگی رژیم
شکستن سکوت پس از۴۳ سال جز نشان پوسیدگی رژیم در فاز پایانی رژیم نیست. عجیب که برخی درآغوش گرم و نرم ولایت فقیه و اجداد طالبان و داعش لم داده اند و جنایات و اعدام و تجاوز به زنان باردار و دختران در زندان ها را
نمی دیدند ولی طالبان را می بینند! و فرق طالبان با رژیم ایران سوال شان است! مگر طالبان و داعش فرزندان ولایت فقیه نیستند؟ داعش و طالبان چه کاری با زنان و مردان کرد که خمینی و خامنه‌ای نکرده بودند ؟ ای کاش مشکل زنان فقط ایجاد محدودیت در استادیوم ورزشی بود!
آیا از مادرانی که درجستجوی فرزندان شان در خاوران و مزارهای دست جمعی در دهه ۶۰ و در قتل عام ۶۷ به دستور خمینی و توسط سران نظام ازجمله خامنه ای و ابراهیم رئیسی و اژه ای و… اعدام شده اند خبر نداشتند؟
بسیاری از شهدای قتل عام ۶۷ فوتبال دوست و خود در بسیاری از پهنه های ورزش نابغه بودند و امروز اسطوره های ایران زمین هستند. آیا مادران قیام های ۹۶ و ۹۸ به زنان ایران زمین تعلق ندارند؟
مرز بین حق و باطل
قوانین ضد زن ازجمله ازدواج کودکان یا به عبارتی ”تجاوز قانونی” به دختران ایران زمین، کودک و یا همسر کشی و بسیاری قوانین دیگر ضد زن هرگز در رژیم فاشیستی ولایت فقیه پایان نخواهد گرفت.
آنچه امروز از ما به عنوان یک انسان خواسته می شود موضع گیری درقبال جنایات رژیم ضد بشری است که به نام اسلام از انسان دو تعریف زن و مرد دارد و تبعیض را هم از آنجا بر زنان آغاز می کند.
هر انسان فارغ از جنسیت باید به این سوال پاسخ گوید که امروز در برابر شکنجه و تجاوز پاسداران به زنان و اعدام زنان و سایر شهدای قتل عام ۶۷ و اعدام های دهه ۶۰ در کجای تاریخ ایستاده است در غیر این صورت هنوز در تشک نرم و گرم رژیم جهل وجنایت جا خشک کرده است .
افسانه اسکویی
۶آپریل ۲۰۲۲
