در تقویم سازمان ملل متحد، امروز ۱۳ اردیبهشت، سوم ماه می میلادی، روز آزادی مطبوعات نام گرفته است.
مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۲۰ دسامبر ۱۹۹۳ میلادی در چهل و هشتمین اجلاس خود طی مصوبه ۴۳۲/۴۸، روز سوم ماه مه هر سال را به‌عنوان «روز جهانی آزادی مطبوعات» اعلام کرد. این موضوع از قطعنامه مصوب همایش عمومی یونسکو در سال ۱۹۹۱ میلادی تحت عنوان «ارتقای آزادی مطبوعات در دنیا» که جراید آزاد، فراگیر، و مستقل را به عنوان یکی از اجزای ضروری جامعه دموکراتیک تلقی کرده، نشأت گرفت.
این روز برای فعالان مطبوعات و رسانه ای و مردمانی که در کشورهای زیر سلطه حکومت‌های سرکوبگر و دیکتاتوری زندگی می‌کنند ونیاز به آزاد‌بودن در جریان خبررسانی و درسترسی آزاد به خواندن و دانستن حقیقت هستند، ارزش و مفهومی بسیار والا دارد. چرا که روزنامه‌نگار و نویسنده هشیار و دغدغه‌مند، در تمامی جوامع تهدیدی هستند برای استبداد، مافیای اقتصاد، قدرت و سیاست و از سوی دیگر تنها دیده‌بان مورد اعتمادی است که می‌تواند حقایق و راستی‌ها را با به خطر افکندن خویش در اختیار عموم قرار دهد.
در روز آزادی مطبوعات سازمان گزارشگران بدون مرز تصویری تلخ از وضعیت خبرنگاران در جهان نشان می‌دهد؛ افزایش کنترل، ارعاب، دستگیری و ترور آنها. بسیاری از خبرنگاران در فضایی از ترس فعالیت می‌کنند.
بر اساس آخرین گزارش سازمان گزارشگران بدون مرز (RSF) بر میزان نظارت، دستگیری و حتی ترور خبرنگاران افزوده شده است. در گزارش آمده است که فضای روزنامه‌نگاری مستقل در ۷۳ کشور از ۱۸۰ كشور به میزان قابل توجهی یا كاملا مسدود شده است.
آیران در میان بدترین سرکوب کنندگان مطبوعات
در جدیدترین رده بندی سازمان گزارشگران بدون‌مرز، در میان ۱۸۰ کشور مورد بررسی، ایران در گله سقوط کرده ودر جایگاه ۱۷4 قرار گرفت.. حتی افغانستان ۵۲ رتبه بالاتر از ایران قرار دارد در جای ۱۲۲م باقی مانده.
گزارشگران بدون مرز می‌گوید سانسور رسانه‌ها و سرکوب روزنامه‌نگاران به اندازه تاریخ جمهوری اسلامی قدمت دارد، به طوری که در یک بازه زمانیِ سی ساله، یعنی از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۸۸، دست‌کم ۸۶۰ روزنامه‌نگار در ایران بازداشت، زندانی یا حتی اعدام شدند. بازداشت‌هایی که هنوز هم ادامه دارد و در مواردی به حکم زندان منجر می‌شود.
رژیم ایران نه تنها خبرنگاران و قعالان رسانه ای در ایران را سرکوب میکند، بلکه فعالان مطبوعاتی در خارج از کشور را تهدید و میکند و تحت فشار میگذارد.
سازمان گزارشگران بدون مرز قبلا در همین مورد گزارشی را منتشر کرده بود که رژیم ضد فرهنگی حاکم، خانواده و بستگان حداقل 50 خبرنگار را که دررسانه های خارج از ایران فعالیت دارند تحت فشار و اذیت وآزار قرار داده.
اما اکنون و به‌رغم تمامی این بازداشت‌ها و سرکوب، خفقان و سانسور، یک مقاومت سازمان‌یافته و همه‌جانبه در سرتاسر ایران در حال پیشروی است.
مقاومتی که رئیس‌جمهور برگزیده آن می‌گوید: «ما بر آنیم که اختناق و سانسور را در همه اشکال آن از میان برداریم. این شاهراهی است به سوی یک نظام دموکراتیک.
مجتبی قطبی 03 مه 2021
