نتیجه اجلاس 4 روزه هیات مذاکره کننده رژیم با 6 کشور بزرگ، نشان دهنده وضعیت بحرانی ولی فقیه و تحمیل جرعه هایی از جام زهر به اوست. دست برداشتن از برخی اقدامات ماجراجویانه به منظور دستیابی به سلاح اتمی، خواست مردم ایران است. رژیم ولایت فقیه با هزینه های سنگین در پروژه اتمی، فقر، بدبختی، بی کاری و ویرانی اقتصاد را بر مردم ایران تحمیل کرد و سرانجام مجبور به عقب نشینی شد.
گرچه قول و قرارها و امضاهای رژیم قابل اعتماد نیست و احتمال زیر پا گذاشتن تعهدات از جانب رژیم وجود دارد، اما همین حد از عقب نشینی و قبول برخی از خواسته های جامعه جهانی، ناشی از فشار شرایط به رژیم بوده است. سخن پراکنی تند و عصبی ولی فقیه درست چند ساعت قبل از شروع دور سوم مذاکرات دو علامت به همراه داشت. علامت اول «مانور ریاکارانه» برای ارضای مخالفان درون حکومت و علامت دوم تائید مذاکره کنندگان و در نتیجه محصول مذاکره.
وزارت امور خارجه رژیم در انتشار اولیه متن توافق بخشهایی از آن را سانسور کرد. اما خبرگزاری فارس، وابسته به سپاه پاسداران با گفتن کلمه «متاسفانه» اقدام به انتشار بخش سانسور شده توافق نمود.
نامه روحانی به ولی فقیه که هیات مذاکره کننده را فاتح نشان داده و همچنین پاسخ ولی فقیه به این نامه، نشان دهنده این است که توافق با تایید کامل خامنه ای صورت گرفته است.
در این توافق مساله مورد مشاجره، یعنی متوقف کردن تواناییهای رژیم برای ساختن سلاح هسته ای حداقل برای 6 ماه به سود طرفهای خارجی و البته به سود مردم ایران تعیین تکلیف شد.
صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی بعد از پخش توافقنامه اعلام کرد که «غنی سازی حق ماست و ما می توانیم تولید اورانیوم را تا حتی 100 درصد ادامه دهیم. اگر قرار باشد امتیازی به آنها بدهیم داوطلبانه است». وی می گوید ما «درجه غنی سازی را برای شش ماه محدود کردیم تا مذاکرات جامع صورت گیرد و تکلیف غنی سازی بالای 5 درصد مشخص شود».
در حالی که استفاده صلح آمیز از انرژی اتمی برای رژیم ایران در تمام قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شده، باند روحانی – ظریف این گونه وانمود می کنند که گویا با این توافقنامه چنین حقی به رسمیت شناخته شده است.
روشن است که هدف ولی فقیه رسیدن به سلاح اتمی و استفاده از آن برای قدرت نمایی در منطقه بوده و اکنون به این برنامه یک ضربه وارد شده است.
