جایی را در ایران پیدا نخواهید کرد که اخوندهای وطن برباد ده ان را به نابودی. و تباهی نکشانده باشند. فساد و تباهی در فوتبال کشور نیز مانند تمامی رشته های دیگر، روح و روان هر ورزشکار و ورزشدوست را جریحه دار میکند
اما علت اصلی فساد در این زمینه مانند سینما و تئاتر چنگ زدن و سلطه سپاه پاسداران و وزارت بدنام اطلاعات. در این زمینه است. از انجا که روح ورزشکاری و قهرمانی با اخوندها سنخیتی ندارد، مزدوران رژیم برای شناسایی قهرمانان و پهلوانان ایران زمین و سپردن انها به جوخه های اعدام و خاموش کردن هر صدایی وسرکوب جوانان تلاش میکنند . قهرمان کشتی، نوید افکاری را همه به خاطر داریم. فساد و غارت در این زمینه انقدر سازمان یافته و نهادینه شده است که کمتر کسی میتواند بگوید انرا ندیده ام اما اینکه چرا دست اندرکاران ورزش همه چشم بر روی ان میبنندند نیز به همین دلیل است که یا قدرت مقابله با سپاه و وزارت اطلاعات را ندارند یا منتخب خود انها هستند.
در طول ۴۰ سال حکومت اخوندی چه پیشرفتی در زمینه ورزش و زیرساختهای ان صورت گرفته است خود نیاز به بحث دیگری است. البته نباید نادیده گرفت که چاقو کشی و کتک کاری و فحش و قتل در ورزش، بسیار پیشرفت کرده است. روحیه قهرمانی و فداکاری در ورزش ما جایش را در زمان اخوندی با قتل و غارت و فساد پر کرده است. ۵۰سال است که ما فقط یک استادیوم ازادی داریم. اما هزاران امامزاده و حسینه و حوزه علمیه ارتجاع در کشور تاسیس شده است. رئیس بعضی از فدراسیون رژیم حتی زبان انگلیسی هم بلد نیستند و اصلا نمیدانند ارتباط با دنیا یعنی چی؟ تمامی انتخابات و گزینشها در ورزش ایدئولوژی است و بر اساس اعتقاد به ولایت فقیه است و نه تجربه یا دانش .
همین چند روز پیش در رده بندی میزبانان مسابقات جام جهانی را از ایران گرفتند و این به این معنی است که اگر فقط یک مساوی در این بازی ها داشته باشد، حذف خواهد شد و کشورهایی مثل بحرین، عربستان به میزبانی رسیدند. جامعه جهانی نیز در این زمینه رژیم را به عقب رانده است و انها را شایسته شرکت در رقابتهای جهانی نمیداند. جامعه جهانی رژیم را به دروغگویی و شرارت میشناسد که با روحیه ورزشکاری در تضاد است.
نزدیک به چندین سال رژیم با جعل و فرستادن نسخه تقلبی ایین نامه ها و قراردادهای فوتبال و ورزش در ایران، جامعه جهانی را فریب میداد که گویا نمایندگان و روسای باشگاههای فوتبال ایران از طرف مردم ایران انتخاب میشوند در حالیکه در داخل ایران ایین نامه ای ها و دستورات حکومتی غیر از این بود و حتی در یک مورد هم نمایندگان و مسئولین ورزشی را مردم انتخاب نمیکردند.
خیلی از ورزشکاران دلیر و شجاع ایران یا ورزش اخوندی را ترک. کرده اند و یا با رفتن به زیر پرچم کشور دیگر، موفقیتهایی برای ایران وایرانی بدست اورده اند. بله تا اخوندها بر. کشورمان حکومت میکنند هیچ امید و اصلاحی در کار نیست و این درد نیز تا سرنگونی این رژیم درمانی ندارد.
