هر بار که فساد و چپاولی در ایران صورت میگیرد و افشا میشود، خامنه ای جنایتکار به صحنه میاید و میگوید، درست است که فساد هست اما سیستماتیک و دولتی نیست!!!!! این فقط به منظور دادن ادرس عوضی برای بدر بردن بیت رهبری و سپاه و ارگانهای سرکوب و جنایت است. اینجاست که باید به حرفهای خامنه ای برای رد گم کردن و فرار بیت خامنه ای از این فسادهای سیستماتیک خندید و انرا دلیل اصلی تکرار این گونه چپاولها دانست.
رژیم بارها اعلام کرده است که ۱۶تا ۱۷دستگاه نظارتی با اختیارات وسیع و قدرت اجرایی زیاد در کشور وجود دارد مانند : دیوان عالی محاسبات، سازمان بازرسی کل کشور، وزارت اطلاعات و سازمان‌های مشابه دیگر. شرکت‌ها و وزارتخانه‌ها هم خودشان هر کدام مدعی هستند که دستگاه نظارتی و بازرس قانونی و مجمع حقوقی دارند. پس مشکل کمبود نیروی نظارتی و قوانین نیست. اما معلوم نیست که چرا هیچ کدام نمیتوانند از این چپاول و فساد در مراحل اولیه یا حتی در حین انجام ان جلوگیری کنند.!!!!و وقتی کار تمام شد و پولهای دزدی و چپاول شده مردم خرج شد سپس انهم برای تصفیه حسابهای داخلی شعار کشف فساد میدهند. !!!!!!!ا
جالب است که در روز اول افشای دزدی ۳میلیارد دلاری بی سابقه در تاریخ ایران، توسط فولاد مبارکه نام چندین امام جمعه، ارگانهای سپاه، رادیو تلویزیون و روزنامه های کیهان و بیت خامنه ای هم افشا شد اما بتدریج نام انها از فهرست دزدان و فاسدان حذف شد و فقط به گردن نفراتی که در دولت قبل کار میکردند افتاد. نه اینکه انها دزد نیستند اما دستگاه و سیستم ولایت فقیه بر اساس دزدی و فساد و چپاول بنا شده است .
فساد و دزدی از روز اول مانند زن ستیزی رژيم جزو ارکان اصلی رژیم ولایت فقیه بوده و هست. ۴۰سال دزدی که مرتب هم تکرار میشود. بابک زنجانی، خاوری، فولاد مبارکه، شرکت نیشکر هفت تپه، صنایع فولاد ، خودرو سازی، بانکهای خصوصی، شرکتهای سپاه و هزاران موسسه دیگر هرکدام پیشینه بسیار گسترده ای از چپاول و غارت دارند که باز هم همچنان ادامه خواهد داشت.
یک اقتصاد دان رژیم معتقد است: موضوع اصلی، ساختار پنهان کارانه مدیریت این شرکت‌هاست که در شرکت‌ها و وزارتخانه‌ها نیز شاهد آن هستیم. به نحوی که در سایت‌های رسمی خودشان نمی‌توان فهرست سهامداران‌شان را پیدا کرد و فعالیت آنها از چشم افکار عمومی پنهان میشود. مهم‌ترین بستر تولید فساد موقعیت‌های پنهان است که در تمام این شرکت‌ها و حتی بعضی وزارتخانه‌ها فراوان است. شرکت‌هایی مانند فولاد مبارکه یا خودروسازی‌ها، دیوارهای آهنین نامرئی به دور خود کشیده‌اند.
انها یک شبکه ارتباطی پنهان دارند که نظام مدیریتی کشور ایجاد کرده است. شرکتهای بزرگ، شرکتهای کوچکی به شکل خوشه‌ای به عنوان زیرمجموعه خود می‌سازند. هم‌اکنون تمام شرکتهای بزرگ کشور ده‌ها شرکت فرعی دارند که آنها با موقعیت‌سازی شرایط را برای انواع تخلفات در سطوح مدیریتی فراهم می‌کنند.
از سوی دیگر، روابط بده‌بستان ساختار مدیریتی مانع پیگیری تخلفات میشود. این شبکه اصلا کاری با قانون ندارد و قانون را به شکل‌های مختلف دور می‌زند و با آن بازی می‌کند. . مثلا شرایط واگذاری هیچ کدام از شرکت‌ها اعلام نمی‌شود ؛ مانند شرکت نیشکر هفت‌تپه….. (اقتصاد نیوز)
