در حالیکه تشریفات انتخابات ریاست جمهوری در داخل با تمسخُر و ریشخند جامعه همراه گردیده و در سطح بین المللی “غیر آزاد” و “ناسالم” توصیف می شود، رهبر فعلی جمهوری اسلامی از مراسم سالمرگ رهبر پیشین آن به عُنوان فُرصتی برای ابراز خشم و بیمناکی خود از بازتاب این رُسوایی بهره جسته است.
او ضمن حمله به “زبانها و حنجره های بی تقوا”، ناگُزیر شده دوباره سوگند بخورد که در پی برگُماری رییس جمهور بعدی نیست و “به هیچکس نظر ندارد”. این در حالی است که مُسابقه سراسری کشف نظر وی بین رهبران و پایوران باند ولایت از یک سو نشانگر تعیین کننده بودن “رای” او است و از سوی دیگر، از خیز آقای خامنه ای برای به کُرسی نشاندن آن حکایت می کند.
از این رو، نگرانیهای او پیرامون “سرد بودن انتخابات” و “به وجود آمدن فتنه” که در مراسم مزبور ابراز داشته، ریشه ای واقعی داشته و با ریخته شدن بساط “مُهندسی” وی و شُرکایش بر صحنه داخلی و خارجی ارتباط نزدیکی دارد.
تنگنای آقای خامنه ای در دوره فعلی نمایش انتخابات به ویژه از آن رو نفس گیر گردیده که او و همدستانش ناچارند افزون بر به کار گیری معمول آن برای نمایش داشتن “حمایت مردُمی”، همزمان از این معرکه به عُنوان ابزاری برای فرار از بُحران سیاسی ناشی از تقلُب در انتخابات پیشین و خیزشهای توده ای استفاده کنند.
هم از این روست که رهبر باند ولایت برای نمایشی که ترتیب داده، دو فینال مطلوب هم تراشیده و اصرار کرده که شرکت در آن نه فقط “رای به جمهوری اسلامی”، بلکه “رای اعتماد به نظام و سازوکار انتخابات” هم محسوب می شود. این نتیجه گیری و تفسیر آقای خامنه ای از مُشارکت در پروژه انتخابات را می توان تیر خلاصی دانست که به شقیقه آخرین مُدافعان شرمسار همراهی با آن شلیک شده است. این بار “مُهندس” رُسوایی انتخابات 88 است که شخصا به آنها مفهوم عملی همراهی با دوره کنونی انتخابات را یادآور می شود.
میلیونها مُعترض به تقلُب فضیحت بار آیت الله خامنه ای و همه کسانی که شاهد کوشش تبهکارانه وی برای شُستن لکه این ننگ با خون بوده اند، در سُخنان روز گُذشته او دلایل قانع کننده تری برای برکناری از معرکه “حماسه سیاسی انتخابات” و برآشُفتن علیه آن یافته اند.
