روز بیستم آذرماه مصادف با دهم دسامبر “روز جهانی حقوق بشر” جلسه گرامیداشت این روز با سخنرانی تنی چند از زندانیان بند نسوان (زنان) در زندان اوین برگزار شد.
در این جلسه، به ترتیب خانم ها آتنا دائمی، مریم نقاش زرگران، مهوش شهریاری، فهیمه اعرفی، ستوده فاضل، مریم اکبری منفرد، فاطمه مثنی، گلرخ ایرایی، فریبا کمال آبادی، مهین ایزدی، ریحانه طباطبایی، آمنه جابری و نرگس محمدی به سخنرانی و بحث و گفتگو پیرامون موضوع حقوق بشر پرداختند.
در ابتدا آتنا دائمی با مروری بر تاریخچه حقوق بشر به وضعیت حقوق بشر در ایران پرداخت. خانم دائمی با تاکید بر اینکه حقوق بشر یک بحث انتزاعی و واژگانی در عرصه سیاست و منازعات سیاسی نیست، بلکه بحثی عینی و مربوط به تازگی نوع بشر در جوامع کنونی است، افزود:
متاسفانه ما در جامعه خودمان شاهد نقض حقوق بشر هستیم که عرصه های مختلف زندگی انسان ها را در بر گرفته است. اما باید بدانیم که ما خودمان می بایست برای تحقق حقوق بشر در جامعه خود گام برداریم. باید به حقوق خود آشنا باشیم و هر وقت حقوق مان نقض شد نسبت به آن اعتراض کنیم.
مریم نقاش زرگران با اشاره به فراگیر و فراملی بودن حقوق بشر در جوامع به بحث حقوق بشر و رابطه آن با حقوق زنان پرداخت. از دیگاه این نوکیش مسیحی زندانی، قوانین نظام جمهوری اسلامی ایران در مورد زنان به گونه است که نقض فاحش حقوق بشر در حوزه زنان را به تصویر می کشد، چراکه زنان را از موقعیت برابر با مرد به موقعیت فرودستی نسبت به مردان تنزل می دهد و حتی مانع رشد و ارتقا جنس زن به عنوان نوع بشر می گردد. وی تنها راه برون رفت از این وضعیت را رشد زنان در تمام عرصه های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی عنوان کرد.
مهوش شهریاری ثابت در ادامه با تاکید بر جهانشمول بودن اعلامیه حقوق بشر و بین المللی بودن آن گفت که تحقق حقوق بشر در جوامع نیاز به حرکتی همه جانبه دارد. خانم شهریاری که کتاب های اشعارش به زبان های مختلف در سراسر جهان به چاپ رسیده، اظهار داشت:
مثلا نقش نویسندگان آمریکای لاتین در اشاعه مفاهیم حقوق بشر، نقشی بسیار مهم است که خواننده و مخاطبانش را که از فرهنگ های مختلف می باشند، با این مفاهیم و به طور غیر مستقیم آشنا می سازند. این تلاش ها باید در آثار نویسندگان کشور و جامعه ما نیز رواج پیدا کند و توجه بیشتری به آن شود.
فهیمه اعرفی با اشاره به وضعیت نگران کننده «استاد محمدعلی طاهری» و وضعیت نگهداری وی گفت:
استاد ۵ سال و ۹ ماه است که در بند ۲-الف در حبس است، مدت ها اعتصاب غذا کرده و وضعیت جسمی مناسبی ندارد و ما شاگردان ایشان معتقدیم که در حق ایشان نقض حقوق بشر و قوانین و مقررات نظام جمهوری اسلامی ایران اتفاق افتاده است. انتظار می رود که با ایشان مطابق قانون رفتار شود. ما ۵ زن زندانی [از مربیان عرفان حلقه] نامه ای نوشتیم که بازجویمان آمد و گفت ایشان در اعتصاب غذا نیست ولی ما نگران ایشان هستیم.
ریحانه طباطبایی با اشاره به وضعیت «محصوران» (آقایان کروبی، موسوی و خانم رهنورد) تاکید کرد: این حصر غیرقانونی است و نقض حقوق بشر است. چراکه آنها حتی از دسترسی به شرایط زیست یک انسان دربند و محکوم نیز محروم هستند. تاکنون محاکمه نشده اند و وضعیت نامعلوم و مبهمی دارند و هنوز پاسخ حقوقی و قانونی قانع کننده ای به ملت داده نشده، این درحالی است که اعتراض ها نسبت به وضعیت آنها همچنان ادامه دارد.
ستوده فاضلی، زندانی ۶۵ ساله که ۳۰ سال به عنوان یک معلم در مدارس تهران خدمت نموده ست، بی اعتنایی مسئولان به وضعیت خود که مادری در حسرت و تلاش دیدن ۲ فرزند خود بوده و صرفا برای دیدار فرزندانش اقدام کرده و هرگز اهل سیاست و حرکت های اجتماعی نبوده را بی انصافی دانست و تصریح کرد: ای کاش می دانستند که من یک مادرم و دلم برای فرزندان جوانم که سالهاست در حسرت دیدنشان را دارم تنگ شده است. آیا این نقض حقوق بشر نیست؟
مهین ایزدی، «دختر کُرد» زندانی نیز با اشاره به وضعیت کردستان، وضعیت زنان این خطه از کشور را بسیار نامناسب و نگران کننده توصیف کرد.
فریبا کمال آبادی با تاکید بر وجه اخلاقی در تضمین حقوق بشر بیان داشت: تلاش های زیادی در زمینه حقوقی برای تنظیم و تدوین منشور جهانی حقوق بشر صورت گرفته است اما مساله اینجاست که چگونه باید اجرا شوند؟
به نظر این شهروند بهایی زندانی و عضو یاران ایران (تشکل سابق بهایی)، پایبندی به اخلاق تضمینی برای تحقق و اشاعه حقوق بشر در جهان است و می بایست با ترسیم افقی برتر از آن، به مفاد این اعلامیه دست یافت.
مریم اکبری منفرد با اشاره به سابقه فعالیت های «دکتر کاظم رجوی»، تصریح کرد: او اولین کسی است که در ایران به حقوق بشر پرداخته و پایه ریزی کرده و با فعالیت های او مسعود رجوی از حکم اعدام نجات یافت.
گلرخ ایرایی با اشاره به وضعیت همسرش آرش صادقی که در اعتصاب غذا به سر می برد، اظهار داشت: راه تحقق حقوق بشر، افزایش آگاهی در میان مردم است و مهمتر آن که حقوق بشر را فقط برای خودمان نخواهیم و برای همه بخواهیم.
فاطمه مثنی با اشاره به اینکه وقتی دختر ۱۳ ساله ای بیش نبوده، با مادرش که هرگز فعالیت سیاسی نداشته بازداشت شده و همه اینها به دلیل فعالیت برادرانش بوده، به نقض حقوق انسانی خود اشاره کرد.
درپایان، نرگس محمدی به عنوان گرداننده جلسه ضمن تبریک این روز جهانی، از قربانیان نقض حقوق بشر، از محصوران جنبش سبز آقایان کروبی، موسوی و خانم رهنورد، دکتر محمدعلی طاهری و همچنین زندانیان در اعتصاب غذا یاد کرد و افزود: سرکوب نهادهای مدنی، نقضی جدی و هدفمند حقوق بشر است، چراکه زمینه ساختاری آن را از بین می برد و می بایست مورد توجه فعالان حقوق بشر و روشنفکران قرار گیرد.
این جلسه با خواندن «سرود یار دبستانی» خاتمه یافت.
