بانک مرکزی رژیم در بیانیه‌ای نرخ تورم هدف را برای بازه زمانی یکساله، ۲۲ درصد با دامنه مثبت و منفی ۲ واحد درصد تعیین کرد. اما آنچه مردم به خصوص طبقات مزدبگیر (که اموال غیرمنقول چندانی ندارند) در زندگی روزمره خود مشاهده می‌کنند، بالا رفتن بی‌امان قیمت کالاهای اساسی و خدمات است؛ همه چیز به شدت گران شده، از ۵ برابر شدن قیمت مسکن در یک بازه زمانی دو ساله گرفته تا تورم بالای ۵۰ درصد سبد خوراکی‌ها. درحالی‌که تورم بالای ۵۰ درصد برای طبقاتِ مردم ملموس است، چگونه است که آمارهای رسمی این واقعیت را به شدت نفی می‌کنند و هنوز ادعا دارند که نرخ تورم حدود ۲۵ تا ۲۶ درصد است؟!
به نوشته بهار نیوز، احسان سلطانی (پژوهشگر و کارشناس اقتصادی) میگوید: ” مرکز آمار ایران از آنجا که یک نهاد رسمی و زیرمجموعه دولت است، به‌جای محاسبه دقیق افزایش قیمت کالاها و خدمات، «عددسازی» می‌کند.”
وی میگوید: ” اگر کمی دقت کنیم، عددسازی آماری را به عینه می‌بینیم. مثلاً مرکز آمار ایران اعلام کرده نرخ تورم دخانیات در مردادماه امسال نسبت به مردادماه سال قبل، زیر ۳۰ درصد است! هرکسی که به هر نحوی با دخانیات سروکار داشته باشد، می‌داند که از مرداد سال قبل تا مرداد امسال، قیمت دخانیات حدود ۱۲۰ یا ۱۳۰ درصد بالا رفته است چراکه قیمت دخانیات به دلار وابسته است .”
در یک گزارش نوشته شده :”افزایش قیمت لوازم خانگی و پوشاک در این بازه یکساله حدود ۳۰-۳۵ درصد بوده است درحالی‌که هرکسی می‌داند از سال گذشته تا امسال لوازم خانگی حداقل ۱۵۰ درصد گران شده است.”
من نمی‌دانم مرکز آمار این داده‌های آماری را از کجا می‌آورد؟! این آمارها اصلاً واقعیت ندارد، حتی به واقعیت نزدیک هم نیست! یا مثلاً گفته‌اند تورم مخابرات زیر ده درصد است! همه ما می‌دانیم که هزینه اصلی مخابرات از دستگاه تلفن همراه است که قیمت آن ۲.۵ برابر شده است؛ تعرفه موبایل هم حداقل ۳۰ درصد بالا رفته است.
این کارشناس رژیم میگوید: ” محاسبات باید بر مبنای علمی صورت بگیرد؛ از سال پیش تا امروز دلار آمریکا حدود ۱۴۰ یا ۱۵۰ درصد گران شده؛ از طرف دیگر، ارز دولتی برای کالاهای اساسی مانند خوراک دام و کود و کره و روغن و غیره، حذف شده است، بنابراین ارز برای واردات اینها از ۴۲۰۰ تومان به بالای ۲۰ هزار تومان رسیده است؛ دلارهم که از یازده هزار تومان به بالای ۲۵ هزار تومان رسیده؛ در بخش خدمات هم به شدت هزینه‌ها افزایش یافته، از کرایه خانه گرفته تا هزینه‌های تاکسی و سلمانی و بیمه و غیره؛ در نتیجه نرخ تورم مردادماه در خوشبینانه‌ترین حالت بالای ۵۰ درصد است، یعنی تورم کالاها که نصف سبد تورم را تشکیل می‌دهد حداقل ۸۰ درصد است و نرخ تورم خدمات هم حداقل ۴۰ درصد است که میانگین اینها ۶۰ درصد است؛ بنابراین نرخ تورم کلی سالانه در مردادماه امسال حداقل ۶۰ درصد است.”
اما اینکه چرا مرکز آمار، نمی‌پذیرد که نرخ تورم بالای ۶۰ درصد است، کاملاً روشن است؛ مرکز آمار ایران، نهادی است که رئیس آن را دولت تعیین می‌کند، بالاخره هرچه دولت میگوید و می‌خواهد آنها به عنوان نرخ تورم اعلام می‌کنند؛ انتظار دیگری از آنها نمی‌رود.
در نیمه دوم سال، بازهم قیمت‌ها افزایش خواهد یافت. با دلاری که امروز ۲۷ هزار تومان شده، در نیمه دوم سال، نرخ تورم بالای ۶۰ یا ۷۰ درصد خواهد رفت. همه کالاها به دلار وابسته هستند؛ درواقع کمتر کالایی است که به دلار بستگی نداشته باشد.
کارگران حداقل‌بگیر با افزایش اعمال شده در سال ۹۹، نهایت ۲ میلیون و ۶۱۱ هزار تومان دستمزد می‌گیرند؛ با این دستمزد ناکافی چگونه قرار است نیمه دوم سال را تاب بیاورند؛ این دستمزد حتی یک‌سوم هزینه‌های زندگی را هم پوشش نمی‌دهد!
زندگی حداقل‌بگیران بسیار سخت است؛ نمی‌توانند با دستمزدی که می‌گیرند زندگی کنند اما باز کارگران رسمی، یک حقوقی آخر هر ماه می‌گیرند، نیروی کار غیررسمی که از همین دستمزد ناکافی هم محرومند!
وی میگوید: ” من آدمی می‌شناسم که در یک مرکز یک استان (نه در شهرستان دورافتاده) با ماهی ۸۰۰ هزار تومان حاضر است برود سر کار اما کار پیدا نمی‌شود! من کارگران غیررسمیِ بسیاری را می‌شناسم که نه بیمه دارند و نه قرارداد شغلی و دستمزدشان ماهی یک میلیون و ۵۰۰ یا یک میلیون و ۶۰۰ هزار تومان است یعنی فقط ۶۰ یا ۷۰ دلار در هر ماه درآمد دارند! اوضاع معیشت نیروی کار خراب است؛ حالا کارگران رسمی که همان حداقل وزارت کار را هر ماه می‌گیرند، باز وضعشان به مراتب بهتر است؛ غیررسمی‌ها نان خالی هم نمی‌توانند بخورند!”
