بنا بر گزارشهای دریافتی، شاهرخ زمانی، فعال کارگربه نوع مشکوکی در زندان رجایی‌شهر کرج جان باخته است. مقامات زندان غلت این امر را “سکته مغزی” بوده است.
همزمان خبر میرسد که بعد از جانباختن مشکوک وی، مزدوران قضاییه و حراست و سردژخیمان زندان به بند مربوط به زندانیان سیاسی ریختند.
هم بندیهای شاهرخ زمانی با مأموران و مزدوران به درگیری لفظی پرداختند. تا زمان دریافت این گزارش فضای بند زندانیان سیاسی گوهردشت کرج متشنج و به هم ریخته بود.
آقای زمانی در سال ۱۳۹۰ به اتهام تلاش برای تشکیل سندیکای کارگری به یازده سال زندان محکوم شده بود.
شاهرخ زمانی چند روز قبل از جانباختنش از زندان گوهردشت کرج یادداشتی به بیرون فرستاده و نوشته که از سوی دژخیمان اطلاعات تهدید به مرگ شده است. در این یادداشت آمده است:
در پایان قابل تذکر می‌باشد که در اداره اطلاعات به‌صورت مستقیم و یا غیرمستقیم تهدید به مرگ شده‌ام از جمله مسمومیت ٬ قرار دادن در کنار افراد عادی مبتلا به ایدز، وادار کردن افراد نامتعادل روانی ٬ جانی و خطرناک به درگیری با من، قرار دادن افراد اطلاعاتی در پوشش زندانی در کنار من که مرا تشویق به فرار می‌کردند تا حین فرار با تیر کشته شوم که با شناسایی و افشای این افراد از آنها دور شده‌ام. مامورین… .. زندان چندین بار در زندان در این مورد به من تذکر داده‌اند که با توجه به نمونه مهندس امانی، مبارزی که توسط مأموران از طریق فرار ساختگی از بین برده شد، مواظب خودم باشم. در مورد هر گونه عواقب از این قبیل من به همه هشدار می‌دهم. مرگ من در زندان به هر دلیل متوجه مسئولان می‌باشد.
————————————–
شاهرخ زمانی در چهار سال اخیر در زندان‌های دیگری مثل تبریز، یزد و قرل حصار هم زندانی بود، ۳۶ روز را هم در انفرادی گذرانده و مدتی هم اعتصاب غذا کرده بود.
او در این مدت حتی برای ازدواج دختر و مرگ مادرش هم اجازه مرخصی پیدا نکرده بود.
آقای زمانی سال پیش در نامه‌ای به احمد شهید گزارشگر ویژه امور حقوق بشر در ایران از ارعاب و تهدید خود و اعمال فشار به خانواده‌اش شکایت کرده و از یکی از کارشناسان دیوان‌عالی کشور نقل قول کرده بود که در حق او “اجحاف” شده و “کوچکترین ادله قانونی و محکمه پسندی که قاضی بتواند این حکم را بدهد موجود نیست.”
او در این نامه نوشته بود: “یکی از افراد حقوق بشر اسلامی در تهران در مقابل پیگیری زیاد پرونده به همسر من گفته است خانم چیزی از اینجا عاید شما نخواهد شد تصمیم جای دیگری گرفته شده است. شما تنها به حقوق بشر جهانی می‌توانید مراجعه کنید.”
آقای زمانی که نقاش ساختمان بود، پیش از این نیز در سال ۱۳۷۲ به اتهام فعالیت در سندیکای نقاشان بازداشت و حدود ۱۸ ماه زندانی شده بود.
