ـــ 43 سال پیش که جمعیت ایران حدود 36 میلیون بود، وقتی خمینی بر کشور حاکم شد، شماری گفتند خمینی مردم نا آگاه را فریب داد و اگر آن 36 ملیون دارای فهم و شعور سیاسی می بودند به خمینی لبیک نمی گفتند!
ـــ از همان روز های به قدرت رسیدن خمینی و پرده برداری از چهره ی ضد بشری و ضد ایرانی‌اش، شماری گفتند این غول بی شاخ و دم را که از ژرفای تاریک تاریخ آمده و بر ایران چیره شده، باید از طریق بالا بردن سطح شعور و فرهنگ و آگاهی آن 36 ملیون ، از صحنه حذف کرد!
شماری هم گفتند این دشمن انسانیت، با حرف درمانی نه فرو می افتد و نه قدرت را به کسی واگذار می کند. باید همان 36 ملیون اگر نمی خواهندش ، با زور بازوی پیکار از جا بکنندش!
ــــ از همان زمان که جمعیت ایران 36 ملیون بود تا امروز که به تدریج به 85 ملیون رسیده، هر کدام از این دو گروه به شیوه ی مورد نظرش در حال مبارزه با حاکمیت آخوندی است.
رژیم ذژخیم هم در اینهمه سال به ضرورت و بی ضرورت،مردم را سرکوب کرده است؛درست به شیوه ی عقرب که نیش‌اش مبتنی بر اقتضای طبیعتش است! هر جا و هر لحظه هم که موجودیتش را در معرض خطر جدّی دیده، بی ذرنگ و بی کمترین احساس رحم و شرم ، مخالفانش را، چه خشونت آمیز و چه خشونت پرهیز، به زندان افکند، شکنجه کرده و به قتل رسانده است!
نگاهی به واقعیت:
1 ــ تنها و تنها در کشورهای دموکرات و آزاد ، قدرت سیاسی از طریق صندوق های رای جا به جا شده است، می شود و خواهد شد. برعکس، حتا یک مورد هم نمی توان نمونه آورد که در کشورهای استبدادی، دیکتاتوری و توتالیتر، از راه کار فرهنگی، برگزاری سمینار و به اصطلاح مبارزه مسالمت آمیز، مردم موفق به تغییر نظام حاکم شده اند.
2 ـــ نظام های ضد آزادی همواره و در همه جا و تا کنون، با زور مردم بر افتاده اند. و این زور و نیرو هرگز تهی از خشونت نبوده و نمی تواند باشد. اندازه و شدت این خشونت البته همیشه و همه جا در یک سطح و یک‌سان نیست و متناسب با شرائط کم و زیاد و پنهان و آشکار می شود!
3 ــ مقاومت مدنی و مبارزه مسالمت آمیز در کشورهای زیر حاکمیت دیکتاتوری و استبدادی، وقتی می تواند بروز کند و تاثیرگذار باشد که از آن حاکمیت ها بنا به عللی امکان اعمال زور و خشونت و سرکوب همه جانبه سلب شده باشد. به زبان ساده دیگر زورش به مردم نمی رسد و نمی چربد!
4 ــ تاکید مداوم بر اینکه حاکمیت جمهوری اسلام بر نا آگاهی و عقب ماندگی فرهنگی مردم ایران استوار است، اهانتی آشکار به بخش بزرگی از همین مردم است که از همان 43 سال پیش با قبول انواع و اقسام خطر ها و پدیرش بزرگنرین هزینه ها، در برابر این نظام ایستاده اند، با آن همه گونه جنگیده اند و هر فداکاری را به تمام و کمال کرده اند!
5 ـــ نمی گویم همه ی کسانی که در پیکار با جمهوری اسلامی شعار خشونت پرهیزی( و اغلب از نوع مطلقش) می‌دهند، به عمد آسیاب همین نظام را می چرخانند و یا چوب لای چرخ مبارزان جدّی و حاضر در صحنه ی نبرد می گذارند. حتا نمی گویم شیوه شان مبتنی بر محافظه کاری یا بیم از به خطر افتادن کم و بیش منافعشان است.
اما به صراحت و با قاطعیت می گویم که پافشاری بر این شیوه و کوشش ددر ترویج آن ، از یکسو مطلوب ترین مطلوب گردانندگان جمهوری اسلامی ، و ز سوی دیگر سنگ اندازی و اختلال در راه پیکار گران جدی با نظم است!
6 ـــ جمهوری اسلامی با توطئه، بی توطئه، با فریب، بی فریب، با خواست بیگانه یا بی خواست بیگانه، با اتکاء به نیروی اکثریت بزرگی از همان 36 ملیون ایرانی چهل و سه سال پیش ، بر ایران چیره شده است. امروز نیز این حاکمیت ضد بشری و دشمن استقلال، حاکمیت مردمی و معجون تبعیض های گوناگون، فقط و فقط با زور بازوی اکثریت مردم هشتاد ملیونی ایران، محو نابود می شود، نه با التماس و التجا و خواهش و تمنّا!
یاد شاعری که این بیت را سروده و نامش را نمی دانم گرامی:
اظهار عجز پیش ستم‌پیشه، ابلهی‌ست
اشک کباب باعث طغیان آتش است!
جمشید پیمان،22 ـ 09 ـ 2021
