شاهین نجفی هنرمند و خواننده محبوب ایرانی در صفحه فیس بوک خود درباره زلزله نوشته: «فقط بنویس. فکر نکن.
۳ روز از دنیای خبر دور بودم و درگیر ویدئوی کاری که قرار بود عیدی باشد. پرت می شوم در آغوش سال ۷۹. منجیل.
۳ شب خواب بودیم در آسایشگاه سربازخانه. تخت دو طبقه لرزید و چشم که باز کردم دیدم همه بیرون آسایشگاه نشسته ایم.
شبیه مرگ که نیمه شب روی شانه های خانواده آوار می شود، ما از وحشت مرگ گریختیم. تنها سکوت بود و من داد می زدم که بی همه چیز از جان انسان چه می خواهی. خدای را فریاد می زدم که بودنش همیشه با ترس و مصیبت و درد گره خورده بود.
حالا چندی از بوشهر نگذشته. هنوز داغ آذربایجان رشیدم تازه است. هنوز بم را ناله می زنم. هنوز منجیل و رودبار سال ۶۹ را در ذهن کودکیم بغض می کنم و حالا سیستان ستم کشیده ،بلوچستان زخمی من. چگونه تسلیت بگویم؟ دلخوشم کن بانو …»
