از قلب های سیاه چیزی به جز سیاهی درنمی آید…
همنشین همه اولیا ء و انبیاء و دانشمندان و نویسندگان و موسیقیدانان جهان پس ازیک دوران کوتاه استراحت و یا مراقبه و نیایش در غار حرا و یا قله کوهی و یا معبدی در یک جای دور و شاید هم یک کره دیگر ،باز قلم را برداشت .
می بینید که چطور سنت فرانسیس قدیس و یار غار محمد و همنشین جبرائیل و مونس عیسی و موسی و هزارها پیامبر دیگر خودش را لو میدهد . و چطور بدون ماسک یک دفعه ازمیان تاریکی های درونش بی پرده و بی نقاب و بی حجاب ظاهر میشود. براستی وقتی نقاب فرشته های دروغین به زمین می افتد چه چهر های زشت و منحوسی نمایان میشود. شرم بر همه شما که دیگر هیچ چیزی جلوداربروز زشتی هایتان نیست.
هیچوقت به عمرم از یک نوشته تا به این حد متنفر نشده بودم . حتی از نوشته ای که آن فرد لومپن به کمک دوستان همفکرش برعلیه من نوشته بود و ایرج مصداقی هم باشادمانی بسیار آنرا درسایت اش گذاشت اینهمه مرا دچار نفرت نکرده بود.
آیا چنین کلماتی از بیشعوری درمیآیند ؟ یا از بیشرفی ؟ آیا نویسنده این کلمات واقعا به اعماق مرداب نفرت از همه کس و همه چیز فرور فته است؟ آیا اینچنین بی ترمز و بی دنده به قعر دره بی پرنسیبی و بی اصولی و بی مرزی سقوط کرده است ؟
آیا نویسنده هرچه بیشتر نیایش میکند قلبش سیاهتر میشود؟ و دیگر نیایشگر نه خدا که شیطان رجیم شده است ؟ براستی کدام انسان شریفی است که دست اش بدون هیچ لرزشی برروی کاغذ برود و چنین کلماتی را درحق یک انسان شریف و یک انسان رنجدیده مبارز ویکی از سمبل های تاریخ مقاومت معاصر ایران بنویسد . به کجا ؟ به کدام نا کجا آباد ؟ به کدام مغاک روانه اید ؟
لینک مصاحبه دکتر منوچهر هزارخانی
http://www.youtube.com/watch?v=xHiH8IXci7g
Visa mer
