بعد از اعتراف به جنایت، محل گورهاى دسته جمعى را به خانواده ها نشان بدهید.
چندی پیش، مصادف با سالگرد کشتار هولناک دستجمعی زندانیان سیاسی تابستان سال ۶۷، اقدام شجاعانه و تحسین برانگیز چند تن از شهروندان در داخل کشور، برای نخستین بار برخی از عاملان این کشتار را مجبور به شکستن سکوت ساخت. از جمله مصطفی پورمحمدی، وزیر دادگستری دولت روحانی و برخی دیگر به فاجعه هولناک کشتار زندانیان و به جنایات خود اعتراف نمودند.
اکنون باید قاتلان را وادار کرد تا تاریخ و محل گورهای فردی یا دستجمعی کشته ها در سراسر ایران را به خانواده های آنان بگویند. هنوز با گذشت بیش از ۳۷ سال از عمر رژیم جمهوری اسلامی ایران، آمار دقیقی از اعدام شدگان و محل دفن آنان در دست نیست. هزاران خانواده ایرانی نمی دانند که عزیزانشان چگونه و در چه تاریخی به قتل رسیده اند و در کجا دفن هستند؟ عاملان و آمران جنایت که این روزها در صدد توجیه اعدام های چهار دهه گذشته، بویژه کشتار ۶۷ می باشند، از نشان دادن گور هزاران قربانی و بیگناه سر باز می زنند و وحشت دارند.
متاسفانه هنوز اطلاعات ما از زوایای تاریک کشتار و اعدام دگراندیشان و مخالفان جمهوری اسلامی که از بدو تآسیس این حکومت تا به امروز بطور پیوسته ادامه دارد، بسیار اندک است. پیگیری در امر دادخواهی، افشای موارد نقض حقوق بشر و پرده برداری از چگونگی جنایات رژیم جمهوری اسلامی ایران از فردای انقلاب تا به امروز، وظیفه ای حقوق بشری است که می تواند جامعه استبداد زده ایران را در گذار به سوی دمکراسی هدایت نماید.
علیرغم اعتراضات سازمان ملل، مجامع بین المللی حقوق بشری، شخصیت های علمی، سیاسی و فرهنگی صلح دوست و مدافع حقوق بشر در کشورهای مختلف و نهادهای مدافع حقوق بشر ایرانی در داخل و خارج از کشور، نسبت به استمرار نقض حقوق بشر در ایران، رژیم جمهوری اسلامی ایران همچنان به روند نقض حقوق بشر در ایران و صدور احکام مرگ و شکنجه و زندان های طولانی مدت ادامه می دهد.
ما تداوم افشاگری ها و پیگیری در امر دادخواهی را وظیفه انسانی خود دانسته، از تمامی کسانی که در این مسیر گام برمی دارند، بویژه کسانی که درداخل کشور با خطر زندان و آزار و اذیت مآموران امنیتی مواجه اند، حمایت می نمائیم.
جنبش دادخواهی ایرانیان، جنبشی است که می تواند در فردای آزادی ایران، راه فرار و توجیه گری را بر آمران و عاملان جنایت علیه بشریت ببندد و آنان را در مقابل قضات دادگاه های مردمی برای رسیدگی به جنایاتی که مرتکب شده اند، قرار دهد.
ما نهادهای امضا کننده این بیانیه از تمامی هموطنانی که به مناسبت موقعیت شغلی و اجتماعی خود در سال های گذشته، حتی به بخش کوچکی از اطلاعات مربوط به اعدام ها و کشتار ۶۷ دسترسی یافته اند، درخواست می کنیم که اطلاعات و اسناد و مداراک مربوطه را برای ثبت در تاریخ و جلوگیری از تکرار چنین جنایاتی و همچنین تکمیل پرونده جنائی آمران و عاملان اعدام ها و کشتارهائی که دستگاه قضائی و بیدادگاه های رژیم جمهوری اسلامی ایران در طی ۳۷ سال گذشته مرتکب شده اند، در اختیار مجامع بین المللی و نهادهای ایرانی مدافع حقوق بشر قرار دهند تا درآینده ای نه چندان دور همه آمران و عاملان این جنایات در یک دادگاه صالح قضائی به محاکمه کشیده شوند.
شبکه همبستگی برای حقوق بشر درایران
۲۲ سپتامبر ۲۰۱۶
رونوشت به زبان انگلیسی:
آقای بان کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل متحد
سازمان عفو بین‌الملل
خانم عاصمه جهانگیر، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران
فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر
امضای نهادها:
۱ – انجمن زنان ايرانى – مونترال
۲ – انجمن تئاتر ایران و المان ـ کلن
۳ – انجمن همبستگی ایرانیان – دالاس
۴ – انجمن مجازی همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران -کلگری
۵ – انجمن جمهوریخواهان ایران – پاریس
۶ – انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران – هامبورگ
۷ – بنیاد اسماعیل خویی
۸ – جامعه دفاع از حقوق بشر و دموکراسی در ایران – سوئد
۹ – مادران پارک لاله ایران
۱۰- حامیان مادران پارک لاله – دورتموند
۱۱- حامیان مادران پارک لاله – هامبورگ
۱۲- حامیان مادران پارک لاله – لندن
۱۳- حامیان مادران پارک لاله – فرزنو
۱۴- شبکه همبستگی ملی فرزنو – کالیفرنیا
۱۵- فدراسیون اروپرس
۱۶- فعالان «همه حقوق بشر، برای همه، در ایران»
۱۷- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی – پاریس
۱۸- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران – شیکاگو
۱۹- كمپين دفاع از زندانيان سياسي و مدني
۲۰- مادران صلح مونترال
۲۱- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران – مونترال
۲۲- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران – نیویورک
۲۳- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران – لوس انجلس
۲۴- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران ـ ونکوور
