سرمقاله واشنگتن پست، بازتاب و جمع بندی نظرات و انتقادات بسیاری از سیاستمداران آمریکا، نسبت به سیاست های مماشات گرایانه اوباما با رژیم ایران، عقب نشینی مستمر در مذاکرات هسته ای و چشم بستن بروی سیاست های توسعه طلبانه رژیم در منطقه است. اوباما و لابی مماشات همواره تلاش کرده اند تا منتقدان خود را جنگ طلب و حامی اسرائیل معرفی کنند اما با ورود سیاستمداران سنگین وزن و معتدل آمریکا، بنظر میرسد که آرایش قوا در واشنگتن درحال تغییر است.
——————————————————-
روز پنجم فوریه، هیئت تحریریه روزنامه بانفوذ واشنگتن پست در سرمقاله ای جنجالی، سیاست اوباما در مذاکرات هسته ای با ایران و امتیاز دادن های پی در پی برای سازش هسته ای و سیاست های مماشات گرایانه وی را بشدت مورد انتقاد قرار داد.
انتشار این سرمقاله در شرائط سیاسی کنونی واشنگتن و درحالیکه مذاکرات هسته ای وارد مراحل بسیار حساسی شده اند از اهمیت ویژه ای برخوردار است و میتواند نشانی از تغییر محسوس آرایش قوا در آمریکا باشد.
سرمقاله واشنگتن پست، در حقیقت بازتاب و جمع بندی نظرات و انتقادات بسیاری از سیاستمداران بانفوذ کنونی و سابق آمریکاست. انتقاداتی که در هفته های اخیر هرچه بلند تر و رساتر شده اند و دستگاه سیاسی آمریکا قادر به نادیده گرفتن آنها نیست. این سرمقاله، منجمله به نظرات هنری کیسینجر و جرج شولتر دو تن از وزیران خارجه سابق آمریکا اشاره میکند که هفته گذشته در سنای آمریکا حضور یافته و از سیاست کاخ سفید در مذاکرات هسته ای انتقاد کرده بودند.
واشنگتن پست، مجموعه انتقادات به سیاست های اوباما در رابطه با ایران و مذاکرات هسته ای را در سه محور اصلی تنظیم کرده است:
1- هدف اولیه کاخ سفید و آنچه که ایالات متحده خواهان آن است، جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای از طریق نابود کردن توان تولید هسته ای در ایران بوده است اما اوباما با عقب نشینی از مواضع قبلی و زیرپا گذاشتن قطعنامه های شورای امنیت، به غنی سازی در ابعاد گسترده در ایران رضایت داده است و گزینه جمهوری اسلامی با توان تولید سلاح هسته ای را پذیرفته و به چانه زنی در زمینه ابعاد این گزینه مشغول است.
2- در چند سال گذشته، اوباما هیچ مخالفتی با سیاست های توسعه طلبانه ایران نکرده است و حتی بنظر میرسد که اوباما نسبت به تغییر آرایش قوا در منطقه که متضمن بالا کشیدن موقعیت جمهوری اسلامی و عقب رانده شدن اسرائیل و متحدان منطقه ای آمریکاست، نظر مثبتی دارد.
3- اوباما برای دستیابی به سازش مورد نظر خود با ایران، آماده است تا رو در روی کنگره بایستد و مخالفت گسترده قانوگذاران با مواضع خود را نادیده بگیرد. این موضع اوباما، نه تنها نادرست است بلکه در عمل نیز به بن بست میرسد زیرا وی حداکثر میتواند به سازشی دست یابد که یکسال بعد توسط رئیس جمهور بعدی آمریکا لغو خواهد شد.
اهمیت سرمقاله واشنگتن پست در آنجاست که طی بیش از یکسالی که از مذاکرات میگذرد، کاخ سفید و لابی مماشات تلاش کرده اند تا مخالفین اوباما را جنگ طلبان و نئوکان های آمریکا معرفی کنند. کاخ سفید همواره تلاش کرده است تا با تشدید تضاد با نتانیاهو، منتفدین به خود را در ارودگاه نخست وزیر اسرائیل قرار دهد و صحنه سیاسی را دعوائی بین جنگ طلبان و طرفدراران اسرائیل از یکطرف و کاخ سفید و طرفداران صلح و مذاکره از طرف دیگر جلوه دهد.
با ورود شخصیت های سنگین وزن به صحنه و انتقادات روز افزونی که از سیاست های منطقه ای اوباما میشود، کارت اوباما برای لجن مال کردن منتقدان خود کارآئی اش را از دست داده است. گذشته از کیسینجر و شولتز، باید از وزیران سابق اوباما مثل هیلاری کلینتون، لئون پانتا، رابرت گیتس و همچنین سفرا و دیپلمات های ارشد آمریکا نام برد که طی ماههای گذشته، بطور علنی سیاست های مماشات گرایانه اوباما نسبت به رژیم و بازگذاشتن دست ملایان برای کشتار در سوریه و عراق و گسترش نفوذشان از لبنان تا یمن را مورد انتقاد قرار داده اند.
با نگاهی به صفحات توئیتر و فیس بوک لابیگران رژیم و متحدان آمریکائی آنها طی دو روزی که از انتشار سرمقاله واشنگتن پست میگذرد و حجم حملاتی که از طرف آنان به این روزنامه میشود، میتوان به اهمیت این سرمقاله در شرائط کنونی پی برد. اهمیت آن نیز عمدتا در آنجاست که بازتاب و منعکس کننده نظرات گروه وسیعی از محافل سیاسی و شخصیت های بانفوذ آمریکائی است، شخصیت هائیکه به سختی میتوان آنانرا نوکر نتانیاهو یا جنگ طلب نامید.
میتوان نتیجه گرفت که گسترش این انتقادات و سرمقاله واشنگتن پست که بازتابی از آنست، نشانی از تغییر محسوس آرایش قوا در واشنگتن و تضعیف موقعیت اردوگاه مماشات میباشد. این تغییر شرائط در درجه اول محصول شکست مذاکرات در نوامبر گذشته در وین است. شکستی که عمدتا ناشی از مواضع سخت و غیر منعطفانه خامنه ای بود.
عامل دوم، تحولات منطقه ای و گسترش نفوذ نظامی رژیم در منطقه است که نگرانی از عقب نشینی اوباما و پذیرش توان تولید سلاح هسته ای توسط جمهوری اسلامی را هم در محافل سیاسی واشنگتن و هم در کشورهای منطقه افزایش داده است.
با توجه به افزایش این انتقادات و مخالفت روز افزون کنگره با سیاست های اوباما، میتوان حدس زد که دست کاخ سفید برای نرمش در مذاکرات بسته تر میشود و رژیم ولایت فقیه برای رفع تحریم ها مجبور به عقب نشینی بیشتر خواهد شد.
