فرج‌الله سلحشور، یکی از منفورترین بازیگران و فیلمساز حکومت ارتجاع بر اثر بیماری سرطان ریه در تهران مُرد. او در هنگام مرگ 63 سال داشت.
وی پیش از انقلاب در تعزیه مذهبی مساجد بازی می‌کرد، و شدیدا مخالف سینمای آن روزهای ایران بود و به اتش زن سینا معروف بود.
او خود در سال ۱۳۹۱ در اختتامیه جشنواره “شعر و سرود انقلاب” در یکی از فرهنگسرای تهران گفت: “من جزو کسانی بودم که قبل از انقلاب سینما آتش زدم و متأسفانه بعد از انقلاب برای همان سینماها موزه درست شد و هنوز هم از آنها حمایت می‌شود.”
وی معتقد بود که سینمای ایران، “الحادی” است و باید مبانی آن اسلامی شود.
او در دهه شصت در فیلم‌های از رسول ملاقلی‌پور (سقای تشنه لب)، محمدرضا هنرمند (گورکن) و مجتبی راعی (انسان و اسلحه) به ایفای نقش پرداخت، اما عمده شهرت وی در این دهه، مدیون بازی در فیلم “توبه نصوح” (۱۳۶۱) به کارگردانی محسن مخملباف بود که مضمونی مذهبی داشت.
وی که چهره منفوری در میان جامعه هنری ایران بود دوبار در دادگاه کارکنان دولت محکوم شد. در سال 1389 به خاطر کپی‌برداری از کتاب و فیلمنامه دو جلدی “یوسف صدیق” اثر شهاب‌الدین طاهری، ۲۰ درصد از “حقوق مادی و معنوی” نگارش فیلمنامه و ساخت “یوسف پیامبر” را به آقای طاهری بپردازد. دو سال بعد، سلحشور طی یک نشست خبری اعلام کرد که از اتهام سرقت فیلمنامه این سریال تبرئه شده است.
در اواخر دهه هشتاد، پرونده دیگری نیز علیه سلحشور در دستگاه قضائی ایران با شکایت خانه سینما به جریان افتاد. این شکایت پس از آن صورت گرفت که سلحشور “بخش اعظم خانه سینما” را به “بی‌بند و باری” متهم کرد. خانه سینما در آن زمان حدود چهار هزار و پانصد نفر عضو داشت.
