پیروزی شورشگران و باز شدن دریچه سدها وجاری شدن اندک آبی در تالاب هورالعظیم

بدنبال شش روز پیاپی اعتراضات مردم خوزستان و ایستادگی انها در مقابل رژیم ضدمردمی اخوندی اندک آبی در هورالعظیم جاری کرد اما این همه آن چیزی نیست که بخاطرش مردم خوزستان چهارشبانه روز در خیابان‌های این استان فریاد «من تشنه‌ام» سر دادند و شهدایی را نیز تقدیم کردند. انها تا محقق شدن خواسته هایشان اعتراضات را ادامه خواهند داد.

باقر موسوی، فعال محیط زیست با انتشار فیلمی از اوضاع این تالاب نوشت: «بالاخره یک ذره آبی هم به انتهای کرخه رسید! این مقدار آب بسیار ناچیز است و نمی‌تواند جلوی پیشروی فاجعه زیست محیطی هورالعظیم را بگیرد. امیدوارم حداقل ده برابر این اب در انشعابات کرخه  جاری شود تا بحران هورالعظیم خاتمه یابد. خبرهای خوب در راه است و امیدوارم واقعیت داشته باشد.»

به نوشته رویداد ۲۴ ، بالاخره پس از سه شبانه روز تجمعات گسترده در سراسر خوزستان در اعتراض به بی‌آبی و بی‌برقی، مسئولان دریچه سدها را گشودند و اندک آبی در تالاب هورالعظیم که خشک شدنش مبدا آغاز اعتراضات گسترده در این استان بود، جاری شد. اما این اقدام که نتیجه موثری به دنبال ندارد قادر نخواهد بود جوابگوی حجم خسارت و بی آبی گسترده در استان خوزستان باشد و شاهد بودیم که اعتراضات در این استان برای چهارمین شب متوالی همچنان ادامه یافت.


تنش آبی در این استان منجر و خسارات گسترده‌ای بر جای گذاشت. این خسارت شامل مرگ و میر دام‌ها و نخلستان‌ها در خوزستان بود که منبع اصلی تامین درآمد عده کثیری از مردم این استان را تشکیل می‌داد. خشک شدن تالاب‌ها و رودها در خوزستان به کمبود شدید آب شرب در بخشی گسترده‌ای از روستاها در این استان نیز منجر شد که خود دلیل دیگری برای به خیابان آمدن مردم این استان و شنیده شدن فریاد اعتراض آنها شد.

استاندار خوزستان در ابتدای اعتراضات به کل منکر اعتراض در این استان شد. از ترس اوج گیری و قیام مردم در این استان تمامی مقامات و مسئولان رژیم در این استان به و وعده های پوچ و توخالی روی اورده اند اما متاسفانه تجربه نشان می‌دهد آنچه بر زمین می‌ماند این وعده‌هاست و آنچه باقی می‌ماند خسارت گسترده و تشنگی مردم و دام‌ها و مزارع در این استان است.

در این گزارش و جدول به وعده‌های مطرح شده از سوی مسئولان درباره تامین و بهبود آب در خوزستان اشاره کرده‌ایم. با نگاهی به این وعده‌ها می‌توان دریافت که در مدت چندسال اخیر چگونه حاصلخیزترین و پرآبترین استان ایران به تشنگی رسید در حالی که پیش بینی وضعیت در این استان کار دشواری نبود و می‌شد از وقوع آن جلوگیری کرد.