«در هیچ یک از کشورهای خاورمیانه چون ایران نمی توان به این اندازه عریان شاهد امر خودفروشی بود . جا به جای شهر در مسیرهای پر رفت و آمد دختران و زنان با چادر یا روسری با آرایش غلیظ و چشمانِ جستجوگرِ مشتری قابل رویت هستند . …در قسمت های فقیر نشین جنوب شهر یا شهر های مذهبی چون مشهد و قم برای تماس با آنها بایست به قبرستان رفت » .
این مطلب ترجمه ای از یک گزارش خبرنگار بی بی سی در دهه 80 از ایران بود.(کلیک) در آن زمان هنوز چهره واقعی آسیبهای اجتماعی تحت حکومت اخوندی به مانند امروز عریان نبود.
تا کنون گزارشهای مستند متعددی از روسپیگری در ایران منتشر شده است که خود به روشنی نشانگر سوء استفاده سوداگران سرمایه، کارگزاران و دولتمردان رژیم حاکم از این شرایط اجتماعی اسفناک در میان قشرهای اسیب پذیر جامعه ایران است .
فقر و محرومیت ؛ بیکاری و نا امیدی از آینده، اعتیاد و …… در کنار سلطه فاشیسم مذهبی آخوندها و تحمیل قوانین “شرعی واپسگرایانه بر جامعه ایران، جامعه ای به مراتب غیر اخلاقی تر از زمان شاه ساخته است . زنان توسط قوانین موجود بویژه قوانین تبعیض آلود مربوط به زنان و از جمله طلاق و حق صیانت اولاد و … بدون هیچگونه حقوقی و حمایتی از جانب دولت از همسر خود جدا میشود و بدون شغل و در آمدی برای ادمه زندگی ، یا باید بمیرند و یا به ناچار برای تآمین مایحتاج زندگیشان به تن فروشی روی آورند. و خود رژیم نیز به ان اذعان میکنند. کلیک
کار به آنجا رسیده است که بسیاری از مقامات و کارگزاران خود رژیم هم “ناچاراً” به شکست اخلاقی جمهوری اسلامی اعتراف کرده و اذعان دارند که ابعاد و گستردگی فحشا و تن فروشی با دوران حکومت بقول آنها ” فاسد طاغوت ” قابل مقایسه نمی باشد.
اما آنچه که بیش از هر چیز دیگری این موضوع را اسفناکتر و وحشتناکتر می کند این است که تن فروشی و روسپیگری در ایران جامه‌ی “شرع” به خود میپوشد و تحت نام صیغه به صنعت روسپیگری چهره قانونی اهدا میشود و به منبع درآمد میلیونی “دلالان صیغه” تبدیل میشود.
در این مورد خواندن گزارشی که در سایت پیک ایران منتشر شده قابل توجه است. (کلیک) هرچند که این موضوع بخش کوچکی از واقعیات پشت صحنه است.
مجتبی قطبی
12 ژانویه 2016
